Haken W Obłokach Trzeźwości

Kurs Warszawa

Już w sobotę czeka mnie wyprawa do Warszawy na Bieg Powstania Warszawskiego. Kilka słów o aktualnej formie. Jak wiecie nie tak dawno rzuciłem palenie i dołożyłem organizmowi kilka kilogramów. Jakiś czas temu myślałem, że waga zaczęła się stabilizować, ale ostatecznie dobiłem do 92 kg. Po osiągnięciu tej wagi wróciłem do mniej więcej stałych pór posiłków, nic nie pojdadam między nimi i niemal całkowicie wyeliminowałem słodycze, więc liczę na to, że waga będzie już tylko spadać. Wynik z przedwczoraj: 90,5 kg.

Doświadczyłem ostatnio czegoś nowego. Dopadła mnie infekcja, co raczej nie jest u mnie normą, a rzadkością. Do połowy lipca mogłem bez skrępowania mówić, że choroby zakaźne się mnie nie imają. To się zmieniło, i myślę, że przyczyną jest właśnie odstawienie papierosów. Organizm stał się czasowo bardziej podatny na wirusy i stoczył wyczerpującą walkę manifestując ją takimi objawami jak: gorączka, katar, kaszel, ból gardła i delikatne duszności. Dałem sobie trzy dni wolnego i wróciłem do treningów bardziej wypoczęty (odpuściłem sobotni parkran).

Co do zbliżających się zawodów na 10 km:

Wariant optymistyczny - sub45 

Wariant realistyczny - 46-47 minut

Wariant pesymistyczny - 48 minut i więcej

Dlaczego tak? Waga odgrywa znaczącą rolę. Jeden kilogram więcej może przełożyć się na kilka dodatkowych sekund na kilometrze, co doskonale widać na treningach. Teraz tylko uzbroić się w cierpliwość i oczekiwać na szczyt formy, który może przypaść na październik/listopad. Ostatnio pisałem o sub44, ale wydaje mi się, że jest to wynik całkowicie poza moim zasięgiem na tę chwilę. 

Pogoda w Warszawie będzie raczej daleka od optymalnej. Bieg co prawda zaczyna się ogodzinie 21:15, ale według prognoz o tej porze termometry mogą wskazywać nawet 26°C.

Haken

Pierwsze zawody po maratonie leśnym

W sobotę wziąłem udział w biegu na 15 km. Wcześniej nie miałem okazji ścigać się na tym dystansie i zachodziłem w głowę jaką strategię obrać. Nie znałem trasy, wiedziałem tylko tyle, że asfalt pokrywa 5,5 km, a pozostała część to drogi leśne. Niestety nogi były ciężkie, uniemożliwiające wskoczenie na wyższe prędkości i musiałem zadowolić się skromnym 04'56 na kilometr. Te zawody nie były wcześniej brane pod uwagę, ale z uwagi na przyjazd siostrzenic postanowiłem poszukać imprezy, która ma w programie biegi dla dzieci. I znalazłem. 

Czas: 01:14:13

Miejsce: 85/208 

Tabela wyników: https://zapisy.inessport.pl/upload/Wyniki/2024/XVII_Iglotex_Bieg_Czterech_Jezior.pdf

Ostatnim razem pisałem o Nocnym Maratonie Szczecińskim. Dostałem odpowiedź odnośnie wolnych pakietów startowych. Jest po 20 na każdy dystans - maraton i półmaraton. Obowiązuje zasada kto pierwszy ten lepszy, a więc postanowiłem zrezygnować z biegania w Szczecinie. Szkoda jechać kilkaset kilometrów, żeby dowiedzieć się na miejscu o, nomen omen, braku miejsc. Wyszło jak wyszło, ale znalazłem interesujący zamiennik. Tego samego dnia będzie 33. Bieg Powstania Warszawskiego. Wpisowe opłacone, bilety na pociąg również. 27 lipca powalczę o dobry czas w stolicy na dystansie 10 km. Może być nawet ponad 10000 uczestników i uczestniczek, tak że będzie to niewątpliwie bieg z rozmachem.

To będzie prawie miesiąc po maratonie i jestem ciekaw swoich możliwości. Myślę, że nie ma na tę chwilę potencjału na życiówkę i bardziej będę celował w tempo pod sub44, ale wszystko jest możliwe. Jeszcze w sobotę pobiegnę parkrun i zobaczę jak to mniej więcej wygląda. Myślałem, że latem będzie trochę mniej startów, a tutaj cały wakacyjny kalendarz może się okazać upstrzony biegami. Wiem, że chcę pobiec Bieg Westerplatte we wrześniu i tam spróbować złamać 40 minut na dychę, ale ciężko prognozować, czy będę miał warunki do tak szybkiego biegania już za dwa miesiąca.

Haken

Parkrun - czyli pierwszy mocny akcent po maratonie

Pierwszy trening po leśnym maratonie zrobiłem już po dwóch dniach. Dwugłowe były jeszcze obolałe, ale nie miało to wpływu na biomechanikę biegu. Wczorajszy parkrun był czwartą i najszybszą sesją po dystanie królewskim. Kilometr rozgrzewki, mocna piątka i na dokładkę spokojne 6 km. 

Czas: 22:14

Pozycja: 14/130

Tabela wyników: https://www.parkrun.pl/gdansk/results/573/

Fajny, szybki bieg. Brakowało mi tego. Teraz chciałbym się skoncentrować na krótszych dystansach, poprawą szybkości i korektą wagi. Koliduje to jednak z tym, co biorę pod uwagę w najbliższych tygodniach. 27 lipca będzie miał miejsce Nocny Maraton Szczeciński. Standardowy maraton po ulicach Szczecina, w którym mógłbym powalczyć o konkretny czas. Nie jest to co prawda nic pewnego, ponieważ zapisy w formie online dobiegły już końca i wysłałem maila z zapytaniem o dostępność pakietów startowych. Jeżeli jednak nie będzie problemu z zakupem numeru na miejscu, to wtedy podejmę decyzję.

Natomiast dzisiaj jestem już po porannym treningu. Poza tym dodałem kategorie do bloga, żeby go uporządkować. Teraz będzie można wejść w konkretną tematykę: kinematografia, literatura, sport, Bubu, pozostałe. Póki co nie wszystkie kategorie są dostępne i nie wiem dlaczego tak jest, ale mam nadzieję, że uda mi się to rozgryźć.  Nie posegregowałem jeszcze wszystkich wpisów, ale zaznaczyłem sobie post na którym skończyłem i z czasem wszystkie zostaną odpowiednio posortowane. Myślę, że tak będzie dużo bardziej przejrzyjście. Niewykluczone, że pojawią się wpisy z jeszcze innego nurtu i powstaną nowe kategorie. 

Haken

Maraton Leśny Kwidzyn

Pierwszy bieg na dystansie maratońskim zaliczony. Długie biegi leśne, górskie i ultra kategoryzuję jako odrębną dyscyplinę. Podbiegi, zbiegi, błoto, nierówności, piach - to wszystko całkowicie zmienia charakter biegu. Nie ma tutaj oszałamiających prędkości i ducha rywalizacji. Jest to jednak świetny trening uzupełniający dla biegaczy celujących w szybkie bieganie po płaskim i jednolitym terenie, który pozwala na wzmocnienie mięśni i mentalności. Ten typ biegów również umacnia naszą tolerancję na ból.

Relacja z dnia startu

Wstałem o godzinie 4:00, a kwadrans po 5 byłem już w drodze na dworzec. Następnie pociągiem do Sztumu z przesiądką w Malborku i 2,7 km marszu do biura zawodów położonego nieopodal jeziora Parleta. Odebrałem pakiet startowy, przebrałem się i oczekiwałem na sygnał. Ruszyliśmy punktualnie o 9. Zacząłem subtelnie, bez żadnego nacisku na rezultat. Na punktach odżywczych kładłem ogromny nacisk na nawodnienie i piłem nawet do 7 kubków, a dla bezpieczeństwa i komfortu miałem ze sobą dwa bidoniki na odcinki między punktami kontrolnymi. Jeśli chodzi o odżywianie, to przez cały bieg zjadłem cztery żele, a kilka chwil przed startem wypiłem izotonika. Pierwsza pętla bez kryzysu. Przy drugim okrążeniu w okolicach 35 km zacząłem odczuwać zwiększoną bolesność nóg, która z każdym kilometrem stawała się coraz bardziej uprzykrzająca, ale ostatecznie wbiegłem na metę z lekkością. Wydolnościowo bez żadnych problemów. Pod względem wydolności dużo bardziej dają w kość biegi uliczne i zwyczajne treningi. Na treningach przy zdecydowanie wyższym tętnie niekiedy odczuwałem osłabienie i oszołomienie, a tutaj tego nie doświadczyłem. Tydzień temu w Gdyni toczyłem zażarty bój - tutaj również była walka, ale zupełnie innego typu. Myślę, że  większość dystansu pokonałem będąc w drugiej strefie tętna, możliwe, że nawet na chwilę nie znalazłem się w czwartej, a w Gdyni byłem w niej od startu do mety. Trasa na pewno nie należała do najłatwiejszych, ale daleko jej było do poziomu trudności trasy Pół Dzika, którą pokonałem zimą.

A zatem dłuuugie wybieganie po urozmaiconym terenie wykonane. Mięśnie bolą, z trudem przychodzi mi zejście ze schodów, wstawanie i siadanie, choć dzisiaj, po blisko dwóch dobach, jest już znacznie lepiej. Taki stan jest naturalny po dłuższych biegach po lasach i górach. Myślę, że po ulicznym maratonie te dolegliwości byłyby dużo mniej uciążliwe, (krótszy czas biegu, brak nierówności i dużo mniej agresywne podbiegi oraz zbiegi). Z kolei biegi po płaskim dużo bardziej obciążają serce i tym samym częściej dochodzi do jego zatrzymania. Maraton leśny wydał mi się zdrowy dla układu krążenia i ogólnie bezpieczny. Dbałem o optymalne nawodnienie i z pokorą podszedłem do trasy, dystansu oraz pogody. W takich warunkach łatwo o odwodnienie i przegrzanie organizmu. Moja mama oczekująca na moje przybycie drżała na widok ratowników medycznych, którzy docierali do mety w towarzystwie sportowca na noszach, którego organizm stanowczo zaprotestował. Ja byłem daleki od skrajnego wyczerpania. Z zegarka wyszło 42,74 km. Kilkaset metrów więcej niż podstawa, ale jednak mniej niż 43 km. Jeszcze wczoraj na liście wyników było 60 maratończyków i maratonek, ale lista została zaktualizowana do 67, co oznacza, że wypadłem troszkę lepiej niż pierwotnie.

Czas: 04:33:07.02

Pozycja: 23/67

Link do wyników: https://elektronicznezapisy.pl/event/10156/results.html

Przed

Po

Teraz organizm potrzebuje chwili wytchnienia i czasu na regenerację. Teoretycznie odpoczynek po maratonie powinien trwać co najmniej 3 dni. Długość regeneracji zależy od naszego wytrenowania, wieku, oraz tego, ile z siebie daliśmy podczas biegu. Nie byłem najlepiej przygotowany pod ten dystans i teren, ale pobiegłem ostrożnie, więc myślę, że w mgnieniu oka wrócę na biegowe ścieżki. Niewątpliwie czar tych zawodów polegał na tym, że nie celowałem w żaden konkretny wynik i pokonywałem kilometry bez presji mając za cel ukończenie biegu. Teraz chciałbym wbiec na asfalt, ale póki co pozostaje mi czekać na otwarcie jesiennego sezonu. Latem biegi rozgrywają się głównie w lasach i górach. 

Jeszcze może kilka słów o organizacji. Cena wpisowego bardzo przystępna - 80 zł za bieg na królewskim dystansie to niewielka suma w stosunku do innych maratonów. Oznaczenie trasy bardzo czytelne. Nie miałem żadnych trudności z orientacją i biegłem intuicyjnie. O ile dobrze kojarzę to na trasie było jedno rozwidlenie na którym trzeba było zachować czujność, ponieważ biegacze z dystansów 21 km, 42 km i 100 km skręcali w prawo, a uczestnicy z 10 i 30 km biegli/maszerowali (był też start Nordic Walking) prosto. Leśnicy i medycy kursowali po trasie pytając zawodników i zawodniczki o samopoczucie. Każdy uczestnik był zobowiązany do posiadania telefonu na trasie, żeby w razie wycieńczenia, kontuzji czy innej niebezpiecznej sytuacji móc wezwać pomoc. Numery telefonów znajdowały się na numerach startowych. Punkty odżywcze bogate i różnorodne. 

A zatem organizatorzy wywiązali się ze swoich powinności. Jedyne do czego mam uwagi to medal, który według mnie jest trochę nazbyt skromny, choć będący w harmonii z anturażem. Poza tą bardzo subiektywną kwestią, organizatorzy zdecydowali się dać nam po drzewku do posadzenia. I teraz pytanie - gdzie ja posadzę modrzew europejski, który według źródeł może osiągnąć nawet 50 m wysokości?!

Haken

Nocny Bieg Świętojański

W ubiegły weekend z piątku na sobotę pobiegłem w Gdyni Nocny Bieg Świętojański. Bieg główny (10 km) wystartował równo o północy. Chciałbym w tym miejscu z dumą oświadczyć, że przed kilkoma tygodniami rzuciłem papierosy. Pierwsze dni były dla mnie bardzo trudne, ciężko mi przychodziły prozaiczne czynności przy których sięgałem po papierosa. Pojawił się również nasilony "kaszel palacza", który często wzmaga się po rzuceniu palenia i ma za zadanie oczyścić płuca z zalegających toksyn. Teraz kaszel jest już mniej uciążliwy, ale w dalszym ciągu mi towarzyszy. Nasila się w trakcie wysiłku, kiedy wentylacja płuc jest znacznie zwiększona. Podchodząc do rzucenia palenia miałem świadomość, że mój mózg będzie potrzebował w tym niełatwym czasie zamiennika. Nie zastanawiając się zbyt długo postawiłem na jedzenie i zaakceptowałem dodatkowe kilogramy jeszcze przed całym procesem, mając w perspektywie dużo korzyści. Przytyłem mniej więcej 4 kg, ale mój apetyt już zaczął się regulować i waga obrała przeciwny kierunek. Teraz wyczekuję wzrostu wydolności. Nie jest też tak, że głód nikotynowy całkowicie odpuścił, ale na pewno jest mniej intensywny.

Nocny Bieg Świętojański był moim pierwszym biegiem bez papierosów. Jak mi poszło? Celowałem mniej więcej w 45 minut - i tak też pobiegłem. Wziąłem pod uwagę ostatnią przerwę, wzrost masy ciała i przewyższenia. Nie było łatwo. O swoje 45:37 przyszło mi stoczyć ciężki bój. Moja upragniona trójka z przodu musi jeszcze poczekać, ale wierzę, że przyjdzie na nią czas. Walka jednak była dość przyjemna z uwagi na to, że byłem w optymalnej strefie i nie musiałem się przeciskać. Były jednak wady, ale o nich za moment.

Czas: 45:37

Pozycja: 372/2341

Tabela wyników: https://live.sts-timing.pl/bs2024/

Wady:

- Brak właściwego oświetlenia trasy mimo zapewnień

- Zawodnik upada nieprzytomny i jest zdany na opiekę kibiców. Niestety pomimo wzywania pomocy, karetki ani medyków nie było widać.

- Nie widziałem kontenerów na plastikowe kubeczki po wodzie

- I już klasycznie - oszczędzanie na ochronie

A tak poza tym, to było całkiem miło.

Maraton leśny

W sobotę wystartuję w swoim debiutanckim maratonie - i to leśnym. Zawody odbędą się w lasach na terenie nadleśnictwa Kwidzyn. Czekają mnie dwie pętle po 21 km i 610 metrów, czyli całość wyniesie ponad 43 km. A to oznacza, że trasa liczy około kilometra więcej niż standardowy, uliczny maraton. Poza tym myślę, że czeka mnie walka o zdrowie i życie. Plan jest taki, aby ukończyć bieg - nic poza tym. Wczoraj podczas treningu temperatura w połączeniu ze słońcem pokazały pazur. Za 10 km było już naprawdę ciężko. Podczas długich biegów w takich warunkach bycie blisko stanu agonalnego wydaje się czymś całkowicie zwyczajnym, ale myślę, że warto pamiętać o kilku sprawach, żeby dobiec do mety. 

1. Pierwszą kwestią jest odpowiednie nawodnienie - na każdym punkcie odżywczym co najmniej trzy kubki wody. 

2. Szukanie cienia. To maraton leśny i dzięki temu raczej nie będziemy narażeni na otwarte przestrzenie i tym samym bieg w pełnym słońcu, ale mimo wszystko biec tyle ile to możliwe poza promieniami słońca.

3. Jedzenie. Tutaj mój plan jest prosty - 1 godzina = 1 żel. 

Jeżeli się zastosuję do tych trzech prostych punktów, to powinienem wybiegać swój pierwszy maratoński medal. Prognoza podpowiada, że będzie trochę chłodniej, bo zaledwie do 24 stopni. To i tak dużo jeśli mówimy o sportach wytrzymałościowych, ale te kilka stopni mniej biorę w ciemno. Szczególnie, że startujemy o 9:00 i termometry mogą wskazywać poniżej 20 kresek. Pogoda rozdaje karty i nie ma co się oszukiwać, że 24 stopnie to dobra pogoda do biegania, szczególnie takiego na wyższych obrotach, bo tak nie jest. Powołam się w tym momencie na badanie, które jasno mówi, że optymalną temperaturą dla elitarnych biegaczy jest 4°C, a dla rekreacyjnych 7°C. Przy 25°C prędkość spada nawet o 18%.

Link do badań: https://journals.plos.org/plosone/article?id=10.1371/journal.pone.0037407

Jeszcze dodam, że nie jestem za dobrze przygotowany pod maraton. Ostatnio zrobiłem tylko jedno długie wybieganie i w ogóle nie miałem w perspektywie tych zawodów. Dlatego też jest to bieg na zaliczenie - i mam nadzieję, że odhaczę ten dystans, choć wiem, że może być różnie.

Haken