• Grupa PINO
  • Prv.pl
  • Patrz.pl
  • Jpg.pl
  • Blogi.pl
  • Slajdzik.pl
  • Tujest.pl
  • Moblo.pl
  • Jak.pl
  • Logowanie
  • Rejestracja

Haken w świecie kina, sportu, literatury i przyrody

Jeśli podoba Ci się moja twórczość, to pod tym linkiem możesz postawić mi przysłowiową kawę: https://buycoffee.to/haken10 Mój kanał na YouTube: https://www.youtube.com/@Haken90

Kalendarz

pn wt sr cz pt so nd
26 27 28 29 30 31 01
02 03 04 05 06 07 08
09 10 11 12 13 14 15
16 17 18 19 20 21 22
23 24 25 26 27 28 29
30 31 01 02 03 04 05

Kategorie postów

  • bubu (14)
  • kinematografia (113)
  • literatura (14)
  • pozostałe (17)
  • sport (102)

Strony

  • Strona główna
  • Księga gości

Linki

  • Jeśli podoba Ci się mój kontent
    • Możesz postawić mi kawę
  • Profile
    • Instagram
    • Kanał na YouTube

Archiwum

  • Czerwiec 2025
  • Maj 2025
  • Kwiecień 2025
  • Marzec 2025
  • Luty 2025
  • Styczeń 2025
  • Grudzień 2024
  • Listopad 2024
  • Październik 2024
  • Wrzesień 2024
  • Sierpień 2024
  • Lipiec 2024
  • Czerwiec 2024
  • Maj 2024
  • Kwiecień 2024
  • Marzec 2024
  • Luty 2024
  • Styczeń 2024
  • Grudzień 2023
  • Listopad 2023
  • Październik 2023
  • Wrzesień 2023
  • Sierpień 2023
  • Lipiec 2023
  • Czerwiec 2023
  • Maj 2023
  • Kwiecień 2023
  • Marzec 2023
  • Luty 2023
  • Styczeń 2023
  • Grudzień 2022
  • Listopad 2022
  • Październik 2022
  • Wrzesień 2022
  • Sierpień 2022

Najnowsze wpisy, strona 60

< 1 2 ... 59 60 61 62 63 ... 69 70 >

Godzilla (1954) - czyli narodziny legendy

Godzilla (1954) - czyli kultowy monster movie

 

 

Ishiro Honda, japoński reżyser, bo to właśnie on stoi za debiutem Godzilli na ekranach kin, stworzył legendę znaną po dziś dzień. Dostrzegłem w tej produkcji odpowiednio dobraną ścieżkę dźwiękową, będącą w symbiozie z wydarzeniami rozgrywającymi się przed widzem. Poza tym potwór, który w wyniku eksperymentów broni jądrowej budzi się z morskich głębin wygląda oszałamiająco biorąc pod uwagę to, że mamy do czynienia z pierwszą połową lat 50. Sceny, w których gigantyczne (bo aż 50-metrowe!) monstrum pojawia się przed nami cieszą oko i pozwalają dzięki idealnie dobranej skali wczuć się w strach, który budzi tytułowa Godzilla w ludziach mierzących się z potworem. Doświadczymy momentów akcji, rozterek moralnych i wzruszenia. To bardzo dobry film z podgatunku monster movie, ewentualnie mógłbym się przyczepić do dialogów, które wydały mi się miałkie. Osobiście byłem mega podekscytowany seansem, w szczególności widząc Godzillę tworzącą gigantyczne ognisko z Tokio. Oglądajcie, oceniajcie! Film, jak i cała seria nadal żywa!

 

 

Plakat z filmu Godzilla (1954)

 

Moja ocena: 8/10

 

No, to mam w sobie kawałek nadziei, że choć jedna osoba skorzysta z moich koncepcji filmowych czy tych z obszaru literatury. Gdyby tak było, to byłoby mi arcymiło. Wydaje mi się to takie urocze i fajne, móc umilić swoim wpisem choćby jedno niedzielne popołudnie. Gorzej, jak pozycja okaże się dla kogoś niezbyt odpowiednia i sprawi, że samopoczucie gwałtownie się obniży. No, ale biorę to na klatę. Błogiej niedzieli i operatywnego nadchodzącego tygodnia, pełnego osiągnięć oraz radosnych chwil.

 

Haken

 

 

08 stycznia 2023   Dodaj komentarz
Ishiro Honda   krytyk amator   godzilla   japonia   refleksje   recenzja   opinia   z miłości do kina   kinematografia   kino   film  

Zapicie, książki i refleksje

Trzeci upadek

 

Upadłem po raz trzeci. Okazało się, że przepisany mi medykament nie jest w pełni owocny względem mojego organizmu i etanol mimo wszystko przynosi oczekiwany stan. Nie będę w dzisiejszym wpisie na długo zatrzymywał się przy tym rozdziale i napiszę tylko, że w dalszym ciągu zamierzam próbować odskoczyć na jak najdłuższy kawałek abstynencji i wyciszyć mechanizmy mną rządzące poprzez jak najdłuższą abstynencję. Nigdy sobie już nie obiecuję, że już więcej nie będę pił, czy, że już nigdy nie pochłonął mnie inne substancje psychoaktywne, hazard, kompulsywny seks, kompulsywne objadanie czy głodzenie się, bo póki co, to wszystko ma swoje epizody podwyższonej aktywności. Nawet bieganie po kilkanaście km codziennie jest swego rodzaju obsesją utrudniającą stabilne funkcjonowanie. Ok, pozwolę sobie przejść dalej.

 

Przypadek Adolfa H. - Eric-Emmanuel Schmit

 

Postać wybitna. Myśliciel, powieściopisarz (i to jaki!), eseista i dramaturg pochodzenia francuskiego. Nie jest to moje pierwsze, ani drugie spotkanie z panem Schmitem, i mam nadzieję, że Bóg i moje działania przyniosą efekt, że nie ostatnie. Każde ze spotkań było spotkaniem wyjątkowym, w którym to pochłonięty piórem i linią fabularną czytałem książki jednym tchem. Tutaj jestem w trakcie, i już wiem, że geniusz Schmita przyszedł do mnie kolejny raz. Często wzruszam się przy literaturze i oczy wilgotnieją; u tego wirtuoza pióra i intelektu mam tak za każdym podejściem. Co prawda w odosobnieniu, bo trudno jest mi przełamać pewne wyuczone przez szkodliwą narrację schematy, choć kilku osobom było dane poznać mnie od tej strony, strony wrażliwości ogólnej i wrażliwości na sztukę jaką jest kino czy literatura.

 

Możliwe spoilery!

 

Książka przedstawia dwa obrazy Adolfa Hitlera. Tego rzeczywistego, i tego, któremu udało się dostać na Akademię Sztuk Pięknych. Adolf Hitler był malarzem, kochał sztukę, opery, malarzy, rzeźbiarzy, filozofię, ale i politykę. Hitlerowi nie udało się za drugim podejściem zanurzyć w świat Akademii Sztuk Pięknych, a to w tamtych czasach oznaczało brak możliwości podejmowania kolejnych prób. Banicja, wykluczenie. Z tym musiał mierzyć się ten prawdziwy Hitler. Później żył w skrajnej nędzy, ale nie porzucił malarstwa, bo w końcu to kochał, chciał być artystą. Wszedł w interes z Reinholdem Hanischem i za jego wsparciem sprzedawał swoje dzieła. Razem żyli w dość dużym ubóstwie, jako kloszardzi, włóczędzy, pijąc i mieszkając w przytułkach, parkach i innych mało atrakcyjnych miejscach. Później powoli Hitler z początku uważający za głupotę dażenie nienawiścią żydów, bycie antysemitą i stawianie jedynej czystej rasy aryjskiej ponad wszystkich i wszystko (której sam nie był przedstawicielem) zaczyna interesować się bardziej nacjonalizmem i skrajną ideologią. Wkrótce staje się kimś wielkim, ale w pejoratywnym tego słowa znaczeniu. 

 

W książce mamy również alternatywną rzeczywistość, w której to Adolf Hitler podchodzi do egzaminu i dostaje się do upragnionej szkoły, pokonuje swoje przeszkody i w pełni rozwija się w swojej pasji. Nie ma też na początku łatwo, bowiem namalowanie aktu rozebranej przed nią modelki przerasta go i mdleje na każdej sesji. Zaniepokojony swoim stanem i przytłoczony żartami ze strony kolegów postanawia zgłosić się do swojego lekarza, pana Blocha, który kieruje go do wybitnego specjalisty, który według Blocha nie ma sobie równych. Udają się więc na jedną z Wiedeńskich ulic, pukają do drzwi i słyszą.. Zygmunt Freud, niezmiernie mi miło. Po kilku niełatwych, a nawet piekielnie trudnych dla Hitlera sesjach dochodzi do przełomu, i Hitler już nie mdleje na widok modelek, a nawet zostaje genialnym kochankiem, dla którego dotyk kobiecej, ciepłej i gładkiej skóry, to największa świętość zaraz przy malarstwie. Co dolegało Hitlerowi, studentowi Akademii Sztuk Pięknych? Kompleks Edypa, ale o nim postaram się opowiedzieć w innym wpisie. 

 

„Pisanie tej książki dużo mnie nauczyło - pisze w posłowiu sam autor. - Dopóki nie rozpoznamy, że łajdak i zbrodniarz kryją się w głębi nas samych, będziemy żyć w pobożnym kłamstwie. Kim jest łajdak? Kimś, kto w swoich oczach nigdy się nie myli. Kim jest zbrodniarz? Kimś, kogo czyny lekceważą istnienie innych. W sposób nieuchronny te dwie siły ciążenia istnieją we mnie, mogę im ulec”.

 

Eric-Emmanuel Schmit ma świadomość, że każdy z nas może stać się Adolfem Hitlerem, takim, jakiego znamy z historii.

 

Cytaty z książki:

 

Wszyscy się mylą, zarówno geniusz jak i umysłowo niedorozwinięty, i to nie błąd jest niebezpieczny, lecz fanatyzm kogoś, kto sądzi że jest nieomylny.

 

Przypadek Adolfa H. Eric-Emmanuel Schmit

 

 

Ale mężczyzna i kobieta nigdy nie będą się kochać równie autentycznie jak dwóch przyjaciół, gdyż ich relacja jest zepsuta uwodzeniem. Odgrywają role. Gorzej, każde z nich szuka jak najpiękniejszej roli. Teatr. Komedia. Kłamstwo. Nie ma bezpieczeństwa w miłości, gdyż każdy myśli, że musi udawać, że nie może być kochanym takim, jaki jest. Pozory. Sztuczna fasada. Wielka miłość to udane i wciąż ponawiane kłamstwo.

 

Przypadek Adolfa H. Eric-Emmanuel Schmit

 

Chociaż emocja pozwala czasami dojść do nowych myśli, emocja nie jest sprawiedliwa. Wystrzegac się emocji w polityce...

 

Przypadek Adolfa H. Eric-Emmanuel Schmit

 

 

Zacząłem pisać własną powieść

 

Będzie to połączenie romansu i dramatu obyczajowego. Bardzo chciałbym napisać i wydać choć jedno napisane przeze mnie dzieło. Będzie miłość, namiętność, seks, pożądanie, chwile wzruszenia, refleksji nad moralnością i o tym, jak trudna jest samotność i jak ważna przyjaźń. A przynajmniej chciałbym te obszary poruszyć i finalnie wydać książkę, mam nadzieję, że znajdę kilku chętnych do czytania fragmentów i dzielenia się swoimi przemyśleniami. Chciałbym, aby została po mnie choć jedna książka, choć cieszę się, że zostają chociaż wpisy na blogu, a czas płynie nieubłaganie, przez każdy swój następny wyskok mogę skończyć jako pełnoprawny członek Stowarzyszenia Umarłych Poetów.

 

Haken

 

 

 

07 stycznia 2023   Dodaj komentarz
Eric-Emmanuel Schmit   Przypadek Adolfa H   Zygmunt Freud   upadek   nałóg   adolf hitler   refleksje   śmierć   polityka   sztuka  

Co się zdarzyło Baby Jane?

Co się zdarzyło Baby Jane? (1962)

 

Film opowiada o zaognionej relacji dwóch sióstr, Jane Hudson (Bette Devis) i Blanche Hudson (Joan Crawford). Jedna z nich w konsekwencji nie do końca klarownego wypadku zostaje kaleką. Jane Hudson pała ogromnymi pokładami zazdrości i zawiści względem swojej siostry, ponieważ to właśnie jej przyszło zrobić karierę aktorską, a Jane została zapomniana po krótkim epizodzie sławy w okresie dorastania. Opiekując się swoją niepełnosprawną siostrą coraz bardziej pogłębiają się jej uzależnienie od alkoholu i zaburzenia osobowości. Blanche staje się całkowicie zależna od Jane i zauważa, że siostra z każdym dniem popada w większy obłęd uciekając się przy tym do różnorakich form przemocy.

 

Robert Aldrich funduje nam psychologiczny thriller z dramatem w tle. Dwie wielkie gwiazdy ówczesnej sceny Hollywood (Bette Devis oraz Joan Crawford) w rolach głównych dają popis aktorstwa na najwyższym poziomie. To, w jaki sposób obie panie stworzyły swoje kreacje zasługuje na aplauz do końca świata i jeden dzień dłużej. Warto dodać jako ciekawostkę, że aktorki prywatnie również ze sobą nie sympatyzowały. W mojej opinii prywatny konflikt odegrał znaczącą rolę i to mu zawdzięczamy jeden z najlepszych występów w historii kina. Podobno na planie dziewczęta były dla siebie bezpardonowe i wiele zabawnych opowiastek wydostało się na światło dzienne zza kulis.

 

No kurczę pieczone, dzięki tym genialnym kreacjom i psychologicznej pompie film jest w moich oczach rewelacyjny.

 

Ocena: 9/10

 

Plakat z filmu Co się zdarzyło Baby Jane? reż. Robert Aldrich

 

 

Haken

25 grudnia 2022   Dodaj komentarz
Co się zdarzyło Baby Jane?   kinoman   film   z miłości do kina   kino   kinematografia   opinia   refleksja  

Noc w Rzymie - erotyk w reżyserii Julio...

Noc w Rzymie (2010) - erotyk w symbiozie z dramatem

 

Doświadczony hiszpański reżyser (Julio Medem) sięga po szczyptę kontrowersji i tworzy dzieło kipiące lesbijskim seksem. Hiszpanka i Rosjanka poznają się na jednej z Rzymskich uliczek i podejmują decyzję o spędzeniu wspólnej nocy w apartamencie hotelowym. Podczas tej najkrótszej nocy w roku pomiędzy dziewczynami rodzi się uczucie, które prawdopodobnie jest pierwszym i ostatnim tak bardzo namacalnym uczuciem w ich życiu. Film o namiętności, pożądaniu, miłości, pięknie i sztuce. Ponętne, rozbudzone ciała Alby (Elena Anaya) i Natashy (Natasha Yorovenko) z pewnością przypadną do gustu koneserom i koneserkom kobiecego wdzięku. Czy doświadczymy czegoś poza tym? Jak najbardziej tak. Obrazy przedstawiające sceny ze starożytnego Rzymu oraz Aten, przyjemna muzyka, choć gościło u mnie momentami wrażenie, że jest w kompletnym kontraście do scen, to mimo wszystko buduje poetycki, ciepły klimat filmu. Będą też emocjonujące wyznania bohaterek i dwie dodające filmowi uroku sceny z pracownikiem hotelu o przyjemnym wokalu. Szkoda, że jedyny krytyk, który zdecydował się ocenić ten film rzucił tuzin lat temu najniższą notę i tym samym zwieńczył swoje uzasadnienie, a właściwie jego brak. Zachęcam do obejrzenia i podzielenia się swoimi refleksjami na temat filmu.

 

Plakat filmu Noc w Rzymie reż. Julio Medem

 

 

 

Haken

 

 

 

 

22 grudnia 2022   Dodaj komentarz
Noc w Rzymie   erotyk   dramat   miłość   homoseksualizm   LGBT   sztuka   piękno   kino   kinematografia   hiszpania   włochy   rzym  

Spartakus (1960)

Spartakus (1960) - kultowy film lat 60

 

Anthony Mann wraz ze Stanleyem Kubrickiem w duecie biorą pod lupę niezwykłą historię jednego z niewolników pochodzenia Trackiego, który dzięki swojej charyzmie, odwadze i determinacji doprowadził do największego powstania niewolników w historii Rzymu. W filmie rola Spartakusa przypadła Kirkowi Douglasowi, a jego szaleńczo piękną niewiastę zagrała Jean Simmons. Osobiście oglądałem wersję trwającą 3 godziny 16 minut i nie miałem w sobie poczucia dłużyzn czy ogólnie panującej monotonii na ekranie. W moim odczuciu film ociera się o arcydzieło, a scena w której Spartakus z Varinią kpią ze sprawności Batiatusa demonstruje aktorski kunszt ich tandemu. Gorąco polecam! Dla mnie fantastyczne kino, podczas którego wielokrotnie doświadczyłem zawirowań emocjonalnych.

 

Plakat z filmu Spartakus (1960)

 

Haken

 

 

19 grudnia 2022   Dodaj komentarz
Spartakus   niewolnictwo   rzym   kinematografia   z miłości do kina   kino   film   opinia   refleksje  
< 1 2 ... 59 60 61 62 63 ... 69 70 >
Haken901 | Blogi