• Grupa PINO
  • Prv.pl
  • Patrz.pl
  • Jpg.pl
  • Blogi.pl
  • Slajdzik.pl
  • Tujest.pl
  • Moblo.pl
  • Jak.pl
  • Logowanie
  • Rejestracja

Haken w świecie kina, sportu, literatury i przyrody

Jeśli podoba Ci się moja twórczość, to pod tym linkiem możesz postawić mi przysłowiową kawę: https://buycoffee.to/haken10 Mój kanał na YouTube: https://www.youtube.com/@Haken90

Kalendarz

pn wt sr cz pt so nd
26 27 28 29 30 31 01
02 03 04 05 06 07 08
09 10 11 12 13 14 15
16 17 18 19 20 21 22
23 24 25 26 27 28 29
30 31 01 02 03 04 05

Kategorie postów

  • bubu (14)
  • kinematografia (113)
  • literatura (14)
  • pozostałe (17)
  • sport (102)

Strony

  • Strona główna
  • Księga gości

Linki

  • Jeśli podoba Ci się mój kontent
    • Możesz postawić mi kawę
  • Profile
    • Instagram
    • Kanał na YouTube

Archiwum

  • Czerwiec 2025
  • Maj 2025
  • Kwiecień 2025
  • Marzec 2025
  • Luty 2025
  • Styczeń 2025
  • Grudzień 2024
  • Listopad 2024
  • Październik 2024
  • Wrzesień 2024
  • Sierpień 2024
  • Lipiec 2024
  • Czerwiec 2024
  • Maj 2024
  • Kwiecień 2024
  • Marzec 2024
  • Luty 2024
  • Styczeń 2024
  • Grudzień 2023
  • Listopad 2023
  • Październik 2023
  • Wrzesień 2023
  • Sierpień 2023
  • Lipiec 2023
  • Czerwiec 2023
  • Maj 2023
  • Kwiecień 2023
  • Marzec 2023
  • Luty 2023
  • Styczeń 2023
  • Grudzień 2022
  • Listopad 2022
  • Październik 2022
  • Wrzesień 2022
  • Sierpień 2022

Najnowsze wpisy, strona 56

< 1 2 ... 55 56 57 58 59 ... 69 70 >

Na Zachodzie bez zmian (2022)

Na Zachodzie bez zmian / Im Westen nichts Neues (2022)

 

W pełni zasłużone nagrody i nominacje (w tym 9 nominacji do Oscara). Edward Berger pokazuje okrutne oblicze wojny. Film rozprawia o młodzieńczej łatwowierności, gdzie okraszone potężną dawką patosu tyrady o honorze i bohaterstwie imponują prowadząc wprost do otchłani cierpienia i śmierci. W produkcji Edwarda już od pierwszych sekund wiadomym staje się, że mamy do czynienia z filmem stworzonym z niewymowną wręcz starannością. Wojna na froncie pokazana jest perfekcyjnie. Brud, smród, cierpienie, strach, panika, tęsknota, eskapizm, chroniczny głód, aż w końcu śmierć zaprezentowane są fenomenalnie. Sceny batalistyczne cieszą oko, choć zdecydowanie bardziej urzekł mnie psychologiczny kontekst filmu.

 

O ile łatwiej jest strzelać do poruszających się obiektów, będąc tym samym oddalonym o kilkadziesiąt metrów, aniżeli znajdując się w bezpośrednim starciu z drugim człowiekiem. To właśnie w tych momentach odzywa się moralność; tak bardzo utrudniająca życie na polu walki. Banalny humor pozwalający odetchnąć od surowej rzeczywistości. Woń damskiej bielizny dająca namiastkę tak bardzo utęsknionej kobiety. Świetne kino wojenne, w którym na próżno szukać słabszych momentów. Zakończenie, choć może wydawać się niezbyt optymistyczne, to ostatecznie mamy okazję lustrować cudowny kadr błogiej przyrody. Uwierzyłem głównemu bohaterowi (i nie tylko jemu), (Felix Kammerer) że doświadcza właśnie najgorszego epizodu w swoim życiu; co również przemawia na korzyść wizji artystycznej Edwarda inspirowanej książką noszącą tożsamy tytuł.

 

Plakat z filmu Na Zachodzie bez zmian (2022)

 

Gatunek: wojenny, dramat

 

Produkcja: USA, Niemcy

 

W filmie występują takie komponenty jak: przemoc, wulgarny język

 

Film właściwy dla osób powyżej 16 roku życia, choć przychodzi mi do głowy takie wyrażenie jak obowiązkowy.

 

Moja ocena: 9+/10

 

W krainie Oscarów

 

Dokładnie tak! 24 stycznia poznaliśmy tegoroczne nominacje do Oscarów, i, uwaga, jest w nich produkcja od polskiego reżysera Jerzego Skolimowskiego!. Film pt. IO otrzymał nominację do Oscara w kategorii najlepszy film międzynarodowy. Ekscytacja narasta we mnie niesamowicie, gdy pomyślę sobie o tych wszystkich mniejszych i większych dziełach sztuki, które miały zaszczyt znaleźć się w tym jakże zaszczytnym gronie kandytatów do Oscara.

 

Haken

 

 

 

28 stycznia 2023   Dodaj komentarz
Na Zachodzie bez zmian 2022   nominacje   Edward Berger   film   z miłości do kina   oscary   nagrody   refleksja   opinia   niemcy   I wojna światowa  

Romeo i Julia (1968)

Romeo i Julia (1968)

 

Piękno uderza z ekranu i słuchawek. Duch Williama Szekspira przemówił w ekranizacji autorstwa Franciego Zeffirelliego. W postać Romea wcielił się Leonard Whiting, a zaszczyt wkomponowania się w Julię spadł na Olivie Hussey. Wiek aktorów znacząco podnosi wartość dzieła Franciego dodając mu realizmu. Za muzykę odpowiada maestro brzmienia Nino Rota.

 

Romeo zobaczywszy Julię na balu traci głowę i pochłonięty strzałą amora obdarowuje jej częścią również swoją ukochaną. Pomimo ich namacalnej i pełnej liliowej woni miłości zwaśnione rody nie dochodzą do porozumienia. Scena z nocy uciech w akcie pierwszym, kiedy to mogłem obserwować taktowny, pełen wdzięku i uczuć taniec; zasługuje w moim przekonaniu na wyróżnienie. Tam widz doświadcza także debiutanckiego spotkania dwojga nastolatków. Młodość i niepohamowana miłość, a na końcu bezmierna tragedia. Film mający w sobie miód najlepszej jakości dla uszu i ślepi widzów. Patos i pompatyczność to niewątpliwie jedne z większych zalet tejże tragedii. Piękno, piękno, piękno!

 

Plakat z filmu Romeo i Julia (1968)

 

Gatunek: kostiumowy, melodramat

 

Produkcja: Wielka Brytania, Włochy

 

W filmie występują takie komponenty jak: przemoc, subtelna nagość

 

Film w moim przekonaniu jest odpowiedni dla widzów od 13 roku życia.

 

Moja ocena: 10/10

 

Haken

27 stycznia 2023   Dodaj komentarz
Romeo i Julia   Nino Rota   tragiczna miłość   kostiumy   arcydzieło   William Szekspir   dramat   tragedia   miłość   uczucia  

Koszmar z ulicy Wiązów 3: Wojownicy snów...

 
Koszmar z ulicy Wiązów 3: Wojownicy snów / A Nightmare On Elm Street 3: Dream Warriors (1987)
 
 
Chuck Russel przy wsparciu Wesa Cravena na miejscu scenarzysty tworzy godny pierwowzoru sequel. W rolach głównach zobaczymy znaną i lubianą Heather Lagenkamp, ale i Patricie Arquette, Jasona Saxona czy Roberta Englunda w roli samego Freddiego Kruegera. Ścieżka dźwiękowa wywołuje dreszcze, a sekwencje morderstw cieszą swoją pomysłowością. Szczególnie spodobał mi się wózek tortur (to nazwa własna mojego autorstwa). Akcja filmu ma swoje centrum w szpitalu psychiatrycznym, do którego co i rusz trafiają nastolatki doświadczające zbliżonych do siebie koszmarów sennych. Wspólnym mianownikiem jest poparzony mężczyzna w brązowym kapeluszu i budzącą grozę rękawicą z nożami ostrymi jak brzytwa. Nancy Thompson, (Heather Lagenkamp) dziewczyna obyta w koszmarach sennych jako stażystka zatrudnia się we wspomnianym szpitalu psychiatrycznym i próbuje przekonać personel medyczny do swoich metod leczenia pacjentów.
 
 
Osobiście bawiłem się doskonale, frajda wydawała mi się zbliżona do tej odczuwanej przy części pierwszej. Druga z kolei mnie nie urzekła, ale mimo to gorąco namawiam do kompletnego zapoznania się z kultowymi seriami filmowymi ze świata kina.
 
Plakat z filmu Koszmar z ulicy Wiązów 3: Wojownicy snów (1987)
 
Gatunek: horror
 
Produkcja: USA
 
W filmie występują takie komponenty jak: przemoc, nagość
 
Film jest moim zdaniem odpowiedni dla osób od 16 roku życia.
 
Moja ocena: 8/10
 
Haken
 

 

25 stycznia 2023   Dodaj komentarz
Koszmar z ulicy Wiązów 3   Wojownicy snów   Freddie Krueger   Heather Lagenkamp   kino grozy   film kultowy   horror   gore   film   z miłości do kina   klasyka  

Ania z Zielonego Wzgórza

Ania z Zielonego Wzgórza - Lucy Maud Montgomery - tom 1

 

Piegowata dziewczynka o tycjanowskich włosach przez całe swe dotychczasowe życie pomieszkuje w domach dziecka i rodzinach zastępczych. Przez omyłkę pani Spencer, opiekunki pracującej w przytułku, Ania Shirley zostaje wysłana do rodziny Cuthbertów. Z początku zmartwieni pomyłką, że zamiast chłopca przysłano im dziewczynkę, chcą odesłać Anię, ale niezwykła natura Ani sprawia, iż Mateusz wraz z Marylą zakochują się w rudowłosej sierotce bez pamięci. Zielone Wzgórze dzięki Ani i jej wyjątkowemu usposobieniu nabiera nieznanych mu dotąd barw.

 

Lucy Maud Montgomery tworzy historię wielopokoleniową. Nadzwyczajny talent do koncypowania postaci sprawia, że tom pierwszy bez wyrzutu określić można mianem arcydzieła. Ania, nie Andzia, jest jedyna w swoim rodzaju. Wyobraźnia dziewczynki przekracza wszelkie granice, a fragmenty opisów baśniowych krain kreowanych przez wyobraźnię Ani są wybitne. Egzaltacja, tak często występująca u dziewczynki dodaje jej postaci niezwykłego uroku. Taką Anię pokochałem, taką Anię chciałbym poznać w rzeczywistości. Wielka wrażliwość i ogromne pokłady empatii Ani roztaczają swą aurę nad każdą ze stron książki. Naturalnym jest, że to właśnie Ania bryluje na pierwszym planie, ale reszta bohaterów również jest świetnie nakreślona i pozwala cieszyć się powieścią bez liku. Szczególną sympatią darzę Marylę, Mateusza i poczciwą panią Linde. 

 

Książka w moim odbiorze nie ma słabszych momentów. Każdy rozdział intryguje, wzrusza, pozwala poobcować z pięknem tego świata, którego wielu z nas na co dzień nie dostrzega. To jedna z ważniejszych pozycji literatury młodzieżowej i gorąco zachęcam do zapoznania się z tą książką. Dzięki wartościom płynącym z wnętrza Ani Shirley i przyjęciu ich za własne; gatunek ludzki mógłby znacząco zbliżyć się ideału.

 

Pochylę się nad każdym tomem z tego kultowego cyklu. Druga część zwie się Ania z Avonlea i to o niej wypowiem swe zdanie w najbliższym czasie.

 

Okładka książki Ania z Zielonego Wzgórza wydawnictwa Nasza Księgarnia

 

Książka odpowiednia dla dzieci i dorosłych.

 

Moja ocena: 10/10

 

Haken

 

 

 

25 stycznia 2023   Dodaj komentarz
Ania Shirley   kultowa książka   literatura młodzieżowa   Maryla   Linde   ocena książki   Ania z Zielonego Wzgórza   Lucy Maud Montgomery   literatura   natura   wyobraźnia   mateusz   książka   opinia   refleksje   z miłości do literatury  

Gabinet doktora Caligari (1920)

Gabinet doktora Caligari / Das Cabinet des Dr. Caligari (1920)

 

26 lutego film będzie obchodził swoje 103 urodziny! Chwała Robertowi Wieneowi za Gabinet doktora Caligari, produkcję, która bez wątpienia jest prekursorem kina artystycznego i niemieckiego ekspresjonizmu. O czym opowiada film? Niemcy, niewielka mieścina i tajemnicze morderstwa. Przyjaciel jednego z nieszczęśników podejrzewa, że za sprawą morderstw stoi wałęsający się hipnotyzer (Werner Krauss). Za scenografią stoi trzech malarzy specjalizujących się w nurcie ekspresjonizmu: Walter Reimann, Herman Warm i Walter Rohrig.

 

Fabuła filmu intryguje po dziś dzień, a i z pewnością była inspiracją dla przyszłych twórców. Film nie jest jednoznaczny, co dodaje mu uroku. Artystyczny anturaż i bogata ekspresja aktorów tworzą fantastyczny klimat. Muzyka chwyta za gardziel i momentami nie chce puścić.

 

Plakat z filmu Gabinet doktora Caligari (1920)

 

Gatunek: horror, kino nieme

 

Produkcja: Niemcy

 

W filmie występują takie komponenty jak: przemoc

 

Film jest w moim przekonaniu odpowiedni dla młodzieży i dorosłych.

 

Moja ocena: 9/10

 

Haken

23 stycznia 2023   Dodaj komentarz
Gabinet doktora Caligari   kino nieme   arthouse   kino artystyczne   ekspresjonizm   lata 20   XX wiek   Robert Wiene   niemcy   horror   groza   niepokój   refleksje   opinia   z miłości do kina   kinematografia   klasyka  
< 1 2 ... 55 56 57 58 59 ... 69 70 >
Haken901 | Blogi