Haken w świecie kina, sportu, literatury i przyrody, Najnowsze wpisy, wpisy, strona 55

pn	wt	sr	cz	pt	so	nd
30	31	01	02	03	04	05
06	07	08	09	10	11	12
13	14	15	16	17	18	19
20	21	22	23	24	25	26
27	28	01	02	03	04	05

Najnowsze wpisy, strona 55

Osobliwość (2022)

Sebastian Lelio tworzy wartościowy, pełen surowości i smutku dramat. Wydarzenia rozgrywają się w 1862 roku. Młoda pielęgniarka (Florence Pugh) wyjeżdża z Anglii do Irlandii w celu zbadania tajemniczej sprawy pewnej dziewczynki, która rzekomo nie potrzebuje żadnych pokarmów do życia.

Surowość, tak, surowośc, to ona uderza z ekranu. Długie, statyczne kadry idealnie wkomponowują się w mroczny obraz niewielkiej irlandzkiej wsi. Główna bohaterka (Florence Pugh) wypada niesamowicie dobrze. Krótko mówiąc - pokazuje dziewczyna klasę. Młoda, niezwykle utalentowana aktorka, oby nie zbłądziła z tej usłanej rózami i konwaliami ścieżki.

Dziewczynka twierdzi, że żywi się manną z nieba. Elizabeth podchodzi do sprawy naukowo i tym samym twardo stąpa na ziemi. Uznaje, że niemożliwością jest, aby dziewczynka nie jadła nic od 4 miesięcy. Sumiennie podchodzi do powierzonego jej zadania, czyli wnikliwej obserwacji dziecka. Nadgorliwa pobożność rodziny dziewczynki i lokalnych marszandów utrudnia zadanie.

Szczególne brawa poza samą historią i popisem aktorskim Pugh; należą się również muzyce. Za ścieżką dźwiękową do tej produkcji stoi Matthew Herbert. Boskie brzmienia przyprawiają o dreszcz w synergii z wydarzeniami przedstawianymi w filmie. Podczas napisów mogłem się nią rozkoszować. Przez chwilę miałem mylne wrażenie, że Matthew otrzymał za ten klejnot nominację, a jednak wręczono mu nagrodę BIFA. Uważam, że nagroda w pełni zasłużona.

Powściągliwa kreacja Pugh jest wyjątkowo dobra. Tam wszystko chodzi jak w zegarku. Boskie.

Religijna dewocja przedstawiona w filmie trafia celnie. Perła wśród pereł 2022 roku.

Plakat z filmu Osobliwość (2022)

Gatunek: dramat z elementami thrillera

Produkcja: USA, Wielka Brytania, Irlandia

W filmie występuję: nawiązanie do przemocy seksualnej względem dzieci.

Moja ocena: 9/10

Haken

Ania z Avonlea - II tom cyklu Ania z Zielonego Wzgórza

Pierwszym aktem byłem oczarowany, przygody Ani wzruszały i wprawiały w przyjemny nastrój. Pojawiło się sporo fragmentów, które rysowały na moim obliczu uśmiech. Postać pana Harrisona genialna - pierwsze rozdziały opierające się na poznawaniu tej postaci radowały mą duszę bez liku.

Później pojawiło się u mnie poczucie, że książka straciła nieco swój rytm i tempo niemiłosiernie zwolniło. Od momentu pojawienia się panny Lawendy z domku ech oczarowanie wróciło i do końca trzymało się mej duszy.

Sama Ania genialna. Trochę bardziej dorosła, ale nadal pełna niezwykłych koncepcji, mająca niebotyczną wyobraźnię i tryskająca niezrównanym optymizmem. Książka w rezultacie odrobinę odstaje od poprzedniczki, co nie znaczy, że nie warto kontynuować przygody z Anią i jej przyjaciółmi. Warto, a nawet trzeba podążać szlakiem Ani Shirley.

Dziecięce marzenia, młodzieńcza żywiołowość, wybrzmiewająca chęć do życia i samo jego piękno. To wszystko możemy znaleźć w tej pozycji. Ognistowłosa dziewczyna nie daje wytchnienia!

Być może wielkie uczucie nie wkracza w nasze życie w blasku i glorii jak rycerz na koniu; być może wkrada się cichutko, jak stary przyjaciel; być może rozwija się w pozornej monotonii, by nagły błysk olśnienia ujawnił rytm i ukrytą muzykę. Być może miłość rozwija się naturalnie z pięknej przyjaźni, jak herbaciana róża z zielonego pąka..

Lucy Maud Montgomery - Ania z Avonlea

Wkrótce przyjdzie mi przedstawić swoje wrażenia odnośnie części trzeciej pt. Ania Na Uniwersytecie - Ania bez wątpienia będzie w czołówce najzdolniejszych słuchaczy i słuchaczek.

Okładka książki Ania z Avonlea

Ostatnio dodałem o wiele starsze wydanie Ani, a wynika to z tego, że drugą część nabyłem od wydawnictwa Bellona. W tym wydaniu napotkacie sporą liczbę literówek, ale cena jak najbardziej przystępna.

Książka odpowiednia dla dzieci, młodzieży oraz dorosłych, a wręcz wskazana.

Moja ocena: 8/10

Wulkan (1997)

Film katastroficzny z drugiej połowy lat 90. W centrum Miasta Aniołów budzi się do życia wulkan! Magma i kamienie wulkaniczne sieją ogromne zniszczenia i zagrożenie dla populacji Los Angeles. Produkcja Mick Jackona przynosi dużo frajdy. Zaczyna się spokojnie, Mick buduje napięcie, pokazuje przeciętne życie w Los Angeles, aż do apogeum katastrofy, a ta jest wyjątkowo dojmująca.

Tommy Lee Jones i Anne Heche tworzą świetny duet. Anne Hech - gwiazda kina lat 90; niestety nie ma już Anne wśród nas, odeszła z tego świata 12 sierpnia 2022 roku. Spoczywaj w pokoju i szczęściu Anne!

Film świetny. Pomimo tych blisko 26 lat robi wrażenie po dziś dzień. Schematyczny, ale to mi nie przeszkadzało. Oglądajcie i bawcie się dobrze!

Plakat z filmu Wulkan (1997)

Gatunek: katastroficzny

Produkcja: USA

W filmie występuję: kataklizm

Moja ocena: 7+/10

Haken

Adrenalina / Crank (2006)

Mamy tutaj do czynienia z duetem za kamerą oraz scenariuszem: Mark Neveldine i Brian Taylor zmajstrowali takie cudeńko. W roli głównej Jason Statham.

Chev Chelios budzi się skoro świt w fatalnym stanie. Ciężko oddycha, chwieje się na nogach, ma ostre bóle w klatce piersiowej i wzrok mu szwankuje. Okazuje się, że otruł go gangster z opozycyjnej grupy przestępczej. Została mu godzina życia. Dowiaduje się, że utrzymanie adrenaliny na wysokim poziomie skutecznie opóźni jego śmierć; dlatego jeździ po mieście łamiąc wszelkie przepisy, bije i morduje ludzi, wypija dziesiątki energetyków, raczy się kokainą i silnym lekiem podbijającym tytułową adrenalinę. Wszystko dzieje się na najwyższych obrotach. Film ani na moment nie zwalnia. Szkoda tylko, że jest to parodia kina akcji.

Później poznajemy dziewczynę Cheva, Eve (Amy Smart), która widząc konającego chłopaka godzi się z nim uprawiać miłość wśród dziesiątek gapiów. Pomaga. Każdy sposób na wyregulowanie odpowiedniego poziomu epinefryny służy pomocą.

Reżyserowie bawią się filmem - i ok, z tym że ja tego nie kupuję. Kilka razy się uśmiechnąłem, ale ogólnie rzecz biorąc wymęczył mnie ten seans.

Plakat z filmu Adrenalina (2006)

Gatunek: akcja, komedia

Produkcja: USA

W filmie występują komponenty takie jak: przemoc, wulgaryzmy, seks, nagość

Film odpowiedni dla widzów dorosłych.

Moja ocena: 3+/10

Haken

Człowiek w żelaznej masce / The Man in the Iron Mask (1998)

Film Randall Wallecea. Ten sam człowiek odpowiada także za scenariusz w filmie. Akcja rozgrywa się w XVII-wiecznej Francji na początku lat 60. Od czasu objęcia korony przez Ludwika XIV (Leonardo DiCaprio) Francja miewa się coraz gorzej. Ludność zaczyna doznawać chronicznego głodu, a młodego, niedojrzałego i podłego króla interesują wyłącznie uciechy cielesne, pyszne jedzenie i zadawanie cierpienia swoim podwładnym.

Poznajemy trzech dzielnych muszkieterów, którzy na ten moment odłożyli muszkiety oraz rapiery i skupili się na innych czynnościach. Aramis (Jeremy Irons) poświęca czas prawie wyłącznie na modlitwę, Portos (Gerard Deperdieu) większość czasu spędza pijąc i w łóżku z wieloma pięknościami, a z kolei Atos (John Malkovich) odciął się od reszty i bytuje w odmętach samotności. Jest jeszcze jeden, czwarty, a konkretniej D'Artagnan (Gabriel Byrne), który wiernie służy królowi.

Trójka z nich po narastającej tyranii ich władcy decyduje się na zdradę i odsunięcie króla od tronu. Tajemnicą, znaną niewielu, jest człowiek żyjący w lochu mający na sobie żelazą maskę. Człowiekeim tym jest brat bliźniak monarchy. Obmyślają plan mający w rezultacie odsunięcie tyrana, a na jego miejsce podstawienie poczciwego brata.

Ładne kostiumy, muzyka wspaniale komponowała się w scenach walki, a bardziej i mniej obyci aktorzy wypadli całkiem przywzwocie.

Tylko że tutaj rzecz w fabule, która jest świetna i seans porywa bez reszty, żaden z aktów jakoś nadzwyczajnie nie odstępuje pozostałych. Co tu dużo mówić, dobra robota. Film trochę o tym, że nie warto być kompletnym dupkiem, bo większość się od ciebie odwróci i zaplanuje rewoltę.

Człowiek w Żelaznej Masce (1998)

Gatunek: kostiumowy, przygodowy

Produkcja: USA, Wielka Brytania

W filmie pojawiają się: przemoc, seks

Film odpowiedni dla młodzieży i dorosłych.

Moja ocena: 9/10

Przyszła pora na wiersz i kilka słów refleksji

Wczoraj naszła mnie myśl, że po śmierci stajemy się jedną z gwiazd we wszechświecie. Pomyślałem również, że może być to niezwykle interesujące i po prostu fajne.

I.. napisałem wiersz.

Gwiazdo moja, o gwiazdo!
Bądź mi bliska,
zbliż się i opowiedz swe marzenia,
odsłoń swą wielkość,
swój wdzięk i melodyjny śpiew.

Mienisz się cudownie,
niczym najpiękniejsza z najpiękniejszych bogiń,
co noc obserwować Ciebie chcę,
laudacje w twym kierunku deklamować,
wymyślać pieśni na twą cześć,
kochać ponad wszystko i wszystkich.

Gwiazdo moja, o gwiazdo!
Twój blask czyni mnie bezwładnym,
Twój zapach cudowny niczym woń hiacyntów
sprawia, że pragnę w końcu żyć!
Gwiazdo moja, o gwiazdo...

Haken

Sadyzm na szynach

SPOILERY, PAMIĘTAJCIE!

Film czerpie garściami z kultowej produkcji pt. Ostatni dom po lewej. Aldo Lado tworzy jednak może i ciut lepsze kino od swojego kolegi z branży Cravena. Ścieżka dźwiękowa skomponowana przez Morricone tworzy psychodeliczny klimat grozy, co idealnie synchronizuje się z obrazem przedstawionym przez włoskiego twórcę.

Dwie młodziutkie dziewczyny wyjeżdżają na Boże Narodzenie do rodziców jednej z nich. Mają na miejsce dojechać pociągiem. Wraz z nimi do pojazdu wsiada dwóch młodych narkomanów, którzy postanawiają dać upust swoim podłym fantazjom i być solą w oku w stosunku do współpasażerów. Akcja przebiega powoli, Aldo Lado po mistrzowsku tworzy napięcie i sprawia, że śledziłem wydarzenia rozgrywające się przede mną z dużym skupieniem i, tym samym, znaczącym napięciem.

W filmie jest kilka bardzo drastycznych scen. Jedną z nich jest wkładanie noża do pochwy, stąd też osoby bardziej wrażliwe na mocne obrazy i wyjątkowo źle znoszące kino o takim charakterze; niech podchodzą z dużą dozą ostrożności.

Moją uwagę przykuł kontrast scen dziejących się w równoległym czasie. W jednej chwili jesteśmy w przedziale pociągu upstrzonym ogromną dawką przemocy, a chwilę później reżyser przerzuca nas do rodziców jednej z ofiar, którzy to oczekują na swoją córkę z koleżanką; przygotowując się zbieżnie do świąt Bożego Narodzenia. Po jednej ze stron ogromny strach o własne życie, a z drugiej harmonia. Do dwóch oprawców dołącza kobieta, która okazuje się być może i bardziej bezwzględna od nich. Przerażenie dziewczyn budziło we mnie współczucie i chęć podania im pomocnej dłoni.

I to wszystko w tak wspaniałym dla tych osób okresie. Ludzie nie biorą wolnego od przemocy, nawet w święta.

Zakończenie mnie sfrustrowało, choć całość uważam za bardzo dobrą.

Plakat z filmu Pociąg tortur (1975)

Gatunek: thriller, gore, kino zemsty

Produkcja: Włochy, Wielka Brytania

W filmie występują takie komponenty jak: przemoc, przemoc seksualna, sadyzm, wulgarny język

Film nie jest odpowiedni dla osób niepełnoletnich.

Moja ocena: 8/10

Haken

Haken w świecie kina, sportu, literatury i przyrody

Kalendarz

Kategorie postów

Strony

Linki

Archiwum

Najnowsze wpisy, strona 55

Osobliwość (2022)

Ania z Avonlea oraz Wulkan (1997)

Adrenalina (2006)

Człowiek w żelaznej masce (1998) i wiersz...

Pociąg tortur / L'ultimo treno della notte...

pn	wt	sr	cz	pt	so	nd
30	31	01	02	03	04	05
06	07	08	09	10	11	12
13	14	15	16	17	18	19
20	21	22	23	24	25	26
27	28	01	02	03	04	05

pn	wt	sr	cz	pt	so	nd
30	31	01	02	03	04	05
06	07	08	09	10	11	12
13	14	15	16	17	18	19
20	21	22	23	24	25	26
27	28	01	02	03	04	05

pn	wt	sr	cz	pt	so	nd
30	31	01	02	03	04	05
06	07	08	09	10	11	12
13	14	15	16	17	18	19
20	21	22	23	24	25	26
27	28	01	02	03	04	05