Haken W Obłokach Trzeźwości, Najnowsze wpisy, wpisy, strona 39

pn	wt	sr	cz	pt	so	nd
27	28	01	02	03	04	05
06	07	08	09	10	11	12
13	14	15	16	17	18	19
20	21	22	23	24	25	26
27	28	29	30	31	01	02

Najnowsze wpisy, strona 39

Kupiłem konsolę

Jak już stawiałem siebie w roli gracza, to stawałem się graczem komputerowym. Znałem coś niecoś świat konsol, kontrolerów i zaciętych pojedynków w Fife, Tekkena czy Mortal Kombat, ale nigdy nie dążyłem do kupna konsoli na własność. Ludzie się zmieniają, w tym i ja. Wczoraj odebrałem swoją debiutancką konsolę. Wybór padł na xboxa 360. Prócz tego kupiłem kilka gier, głównie z gatunku RPG opierających swoją wartość na warstwie fabularnej i eksplorowaniu krain. Rozpocząłem swoją przygodę w grze Dragon Age: Inkwizycja i jestem zadowolony. Wybrałem kobietę, wojowniczkę. Póki co pograłem około 3 godzin, ale z pewnością licznik będzie nabijał kolejne. I z godzinę, może ciut więcej przeznaczyłem na wydanie fify z 2014 roku.

Jednak w niedalekiej przyszłości będę chciał zanurzyć się w świat przygodówek, takich jak Life is strange, Limbo czy Sherlock Holmes.

Haken

Kult / The Wicker Man (1973)

Sierżant Howie (Edward Woodward) wyrusza na wyspę z misją odnalezienia zaginionej dziewczyny. Wyspę zamieszkuje lud kultywujący wierzenia pogańskie. Mamy tutaj konflikt dwóch wierzeń. Howie jako chrześcijanin jest zszokowany nieznanymi mu dotąd obrzędami praktykowanymi na wyspie. Frywolny styl życia tubylców wprawia stróża prawa w konsternację. Z biegiem czasu Howie dochodzi do konkluzji, że dziewczyna, której szuka, została wybrana na ofiarę.

Mógłby być dłuższy. Reżyser zdołał opowiedzieć całkiem dużo o tej nieprzeciętnej społeczności biorąc pod uwagę niewielki metraż filmu, ale mimo wszystko towarzyszy mi uczucie niedosytu. Barwne stroje, piękne plenery, hipnotyzujące tańce, śpiew, kontakt z naturą, groteskowe maski. Jeden z lepszych obrazów traktujących o hermetycznych środowiskach religijnych. Muzyka genialna. Postać guru wspólnoty taka, jaką sobie wymarzyłem. Ukłon w stronę Christophera Lee za tę kreację. Szkoda, że Robin Hardy zbytnio nie kontynuował marszu tą ściężką i właściwie po nakręceniu swojego debiutanckiego dzieła porzucił bycie reżyserem.

Chwilami nachodzą mnie myśli, że może fajnie by było przynależeć do odizolowanej od świata społeczności o podobnych manierach do tych przedstawionych w Kulcie, ale rozsądek i wiedza podpowiadają, że skutki takiej decyzji mogłyby być opłakane. Nasuwa mi się jeszcze pytanie... a gdyby tak samemu stanąć na czelę takiej wspólnoty?

Gatunek: thriller, psychologiczny, musical

Produkcja: Wielka Brytania

W filmie występują: nagość, przemoc

Ocena: 8/10

Haken

Carrie autorstwa Stephena Kinga

Debiutancka powieść Kinga. Czytając ją chciałem więcej Carrie, więcej o relacji Carrie z mamą. Momentami czułem frustrację przechodząc w moim odczuciu na niepotrzebne wątki. Mimo wszystko lubię tę historię. Cenię sobie tę powieść. Współczułem Carrie, chciałem, aby jej los się odmienił. Chciałem, aby tym razem Carrie nie została wystawiona na kolejne upokorzenia. Głowna postać powieści Kinga jest symbolem wielu cierpień mających miejsce w szkołach; wśród swoich równieśników, którzy potrafią w sposób perfidny i bezduszny odebrać drugiej osobie chęć do życia, napełnić strachem i nienawiścią. To ważna pozycja, która przypomina nam, że takich osób jak Carrie jest dużo. Carrie miała moc. Gwiazdy obdarzyły ją zdolnościami telekinetycznymi. W Ameryce mają broń palną. Scenariusz podobny. O tym, że kadra pedagogiczna często nie jest wystarczająco przeszkolona i przygotowana do pracy z dziećmi i młodzieżą. O zatraceniu się w religijności i konsekwencjach z tego wynikających. O Braku akceptacji dla swojej natury. Braku akceptacji dla dotyku, miłości, bliśkości, pożądania, seksu, pierdolenia...

Trochę mam za złe Kingowi, że nie pozwolił mi bardziej poznać tej tragicznej postaci.

Gatunek: dramat, horror

W książce występują: seks, przemoc, wulgaryzmy

Ocena: 8/10

Haken

Śmierć i dziewczyna (1994)

Roman Polański przekłada sztukę Ariela Dorfmana na ekran, dzięki czemu tworzy psychologiczny thriller, który na długo zapada w pamięć i skłania całym swoim majestatem do wielu refleksji. Film kameralny, zamykający zespół aktorski w tercecie. Paulina Escobar (Sigourney Weaver), Gerardo Escobar (Stuart Wilton) i Dr Roberto Miranda (Ben Kingsley). Weaver jest tutaj bez wątpienia skarbem. Jej ekspersja, gestykulacja, mimika twarzy - coś niezwykłego. Zaliczam jej występ do grona najlepszych w historii kina.

Ameryka Południowa, chata na odludziu i nieznajomy pojawiający się w towarzystwie męża Pauliny, Gerarda. Paulina po głosie rozpoznaje w nim swojego kata sprzed lat. Rape & Revenge w wydaniu Polańskiego jest zdecydowanie bardziej obszerny i nie kieruje się utartymi schematami. Uczucia względem bohaterów wydają się przeistaczać bez końca. Polański serwuje nam spektakl pełen manipulacji. Muzyka świetnie się z tym synchronizuje. Film zasługuje na pełną koncentrację, a ja mu tego nie mogłem oferować. Oglądałem go nieco rozproszony i być może przy drugim podejściu będę mógł wyciągnąć z niego jeszcze więcej. Dzieło Polańskiego mówi nam o tym, że z pozoru zwyczajni, wrażliwi na sztukę i kulturę ludzie mogą kryć w sobie mroczną przeszłość i naturę. Mam wrażenie, że opowiada nam też o tym, iż najgorsza prawda jest bardziej wartościowa od kłamstwa. O łasce. O nieprzepracowanej traumie. O przełości, która w sposób chroniczny kształtuje teraźniejszość. Roman tworzy filmy pierwszej, krystalicznej wody. Rzemiosło i talent. Chapeau bas, panie Polański.

Gatunek: dramat, thriller, psychologiczny

Produkcja: Francja, Wielka Brytania

W filmie występują: przemoc, wulgarny język, nawiązania do przemocy seksualnej

Film odpowiedni dla widzów od 16 roku życia.

Ocena: 9/10

Haken

Półmaraton przy wysokiej temperaturze i słońcu

Dzisiejsza pogoda okazała się dla mojego organizmu dużym szokiem. Od miesięcy biegałem przy mrozach i co najwyżej przy ośmiostopniowym plusie. Słońce w pełnym swym majestacie również nie sprzyjało. Jednak spokojnie, szok był, było ciężko, ale z sukcesem. Ukończyłem bieg nie tak wysoko jak chciałem, ale mimo wszystko udało mi się przybiec poniżej 1:55, co uważam za dobry wynik biorąc pod uwagę warunki i to, że dzisiaj miał miejsce mój pierwszy, oficjalny półmaraton. Najlepiej przygotowani pobiegli w okolicy godziny i 7-15 minut. Osoby z końca stawki przekraczały linię mety po ponad 3 godzinach. Ogormny rozstrzał. Ale nie ma co, dystans ponad 21 km potrafi dać w kość; szczególnie tym, którzy mierzą w konkretny wynik, i tym, którzy bez odpowiedniego zaplecza podejmują się tak długiego dystansu.

W niedługim czasie chcę wziąć udział w następnych zawodach - myślę, że będą to zawody pod nazwą "Aktywna Strzyża" 1 kwietnia na 5 km. Teraz regeneracja, najbliższy trening może pojutrze - jutro raczej na pewno odpuszczę, i tak mam zapewniony trening w postaci dźwigania kilkudziesięciu książek z Oliwy.

Fotki, fotki, fotki...