Haken W Obłokach Trzeźwości

Leo (2023)

Leo (Adam Sandler), 74-letnia jaszczurka wraz ze swoim żółwim kompanem (Bill Burr) żyją od zawsze w jednej z klas w szkole podstawowej. W pewnym momencie Leo dowiaduje się, że został mu tylko rok życia i marzy o tym, aby zaznać wolności. Jego księżycowe marzenia szybko spotykają się jednak z porażką, ale Leo odnajduje sens życia w uczniach mających przed sobą ostatni rok szkolny, kiedy to istotą przypadku wyjawia swoją skrzętnie skrywaną tajemnicę, że potrafi mówić.

Kadr z filmu Leo (2023)

Każdy nastolatek w klasie mierzy się ze swoimi problemami i trudnościami, których w żaden sposób nie potrafią rozwiązać i uczynić swojego życia piękniejszym. Na ratunek przychodzi Leo, który swoją mądrością życiową popartą ogromnym doświadczeniem zaczyna wspierać swoich nowych przyjaciół, pokazując im przy tym, że wszystko można naprawić i poprawić. 

Piękna animacja, frapująca fabuła, trochę zabawnych gagów trafiających zarówno do dzieci jak i dorosłych. W filmie znajdziemy całą paletę niezwykle wartościowych lekcji. Zaobserwujemy tutaj cały przekrój osobowości, od zakochanej w sobie dziewczyny mającą siebie za królową szkoły, przez cichą i zamkniętą, aż po szkolnego łobuziaka, który finalnie okazuje się człowiekiem delikatnym niczym mimoza. 

Bajka niesie ze sobą duży ładunek emocjonalny. W wielu momentach można się wzruszyć, ale dla rozładowania potoku łez nie brakuje również sekwencji komediowych. Dynamiczne tempo sprawia, że z dużym prawdopodobieństwem dzieci będą się świetnie bawić i film okaże się rozrywką na najwyższym poziomie.

Kadr z filmu Leo (2023)

Ja się zachwycam. Może bajka ma pewne mankamenty, jak np. sceny muzyczne zdające się za bardzo odbiegać od linii fabularnej, ale jestem gotów darować animacji Netfliksa wszystko, ponieważ jest ona naprawdę udana. Swoją drogą strona wizualna do złudzenia przypomina mi świat Simsów, co absolutnie nie ujmuje tej produkcji, ale wspominam o tym jako o ciekawostce.

Wyczuwalna sensualnie warstwa edukacyjna to największa zaleta Leo, która powinna być gwarantem do puszczania tej bajki w szkołach podstawowych i średnich, choć studentom również rekomenduję ten seans. Świetna pozycja do obejrzenia całą rodzina. Poucza, bawi i wzrusza. Osobiście jest to dla mnie bajka roku zaraz obok Nimony, która również swoim przekazem cennych wartości stawia poprzeczkę bardzo wysoko. Jeżeli bajka sprawia, że wylewam z siebie kilka łez, pozwala się uśmiechnąć i przy tym prezentuje to, jak należy postępować, aby świat był bardziej wolny o cierpień, to jest bajką bardzo udaną. Tutaj mam cały pakiet, więc ocena może być tylko jedna.

Cieszy mnie fakt, że film jest mocno reklamowany, co z pewnością przełoży się na jego oglądalność. A - i warto napomknąć, że polski dubbing wypada naprawdę znakomicie.

Plakat filmu Leo (2023)

Gatunek: Familijny, animacja, komedia

Produkcja: USA, Australia

Obsada: Adam Sandler, Bill Burr, Cecily Strong, Jason Alexander 

Reżyseria: Robert Marianetti, Robert Smigel

Ocena: 10/10

Haken

Konferencja / Konferensen (2023)

Spotkanie integracyjne pracowników administracji publicznej przebiega w burzliwej atmosferze. Narastający konflikt pomiędzy bohaterami sprzyja tajemniczej postaci, która zaczyna mordować uczestników spotkania.

Kadr z filmu Konferecja (2023)

Konferencja to szwedzki slasher, który jest utrzymany w humorystyczno-krwawej konwencji. Eklund w swoim dziele przedstawia w sposób humorystyczny środowisko korporacji i zręcznie urozmaica to widowiskowym gore nie szczędząc przy tym kolejnych hektolitrów posoki. 

Dużym atrybutem Konferencji jest kreatywny montaż, dzięki któremu film ogląda się jednym tchem, a sekwencje kolejnych mordów cieszą swoją dynamiką i tym samym klarownością tego, co się dzieje na ekranie. Uważam, że to duża sztuka, stworzyć obraz pełen werwy i zachować przy tym spójność pozwalającą na jasny odczyt przedstawionych wydarzeń. Często w tak nacechowanych produkcjach widoczny jest chaos, a tutaj go nie uświadczyłem. 

Kadr filmu Konferencja (2023)

W tym miejscu chciałbym pochwalić ścieżkę dźwiękową, która jeszcze bardziej podkręca tempo filmu i skutecznie uruchamia niepokój. Zwróciłem również uwagę na ogromną, nietypową dla slasherów ilość dialogów. Jest ich tutaj naprawdę dużo i, myślę, że warto dać im przestrzeń, nie zlewając ich na ostatni plan. 

Jak dużo dialogów, to i dużo postaci. I tak też jest, nasz morderca nie próżnuje i trup ściele się gęsto. Mamy tutaj cały przekrój osobowości, który tak że dodaje tej pozycji uroku. 

Cieszy też to, że poznajemy motyw rzezi zafundowanej przez nieznajomego, a przynajmniej początkowo, bo z czasem poznajemy tożsamość mordercy. Dość wyraźnie mamy tutaj nakreślony wątek korupcji i związany z tym brak skrupułów. Właściwie jest to tłem całej opowieści i odpowiedzią na zaistniałą sytuację.

Znajdziemy tutaj bohaterów których trudno nie polubić, jak i tych, którzy najczęściej napawają odrazą. W każdym razie jest komu kibicować w tej nierównej walce. 

Reasumując przekaz filmu wydaje się być oczywisty, a brzmi on następująco: na pohybel kapitalizmowi!

Jeżeli ktoś ceni sobie slashery z dużą dawką gore i juchy, a poza tym mające w sobie przesłanie i nieco większe tło fabularne, to powinienem być bardzo usatysfakcjonowany. W moim odczuciu jest to pretendent do slashera roku. Ciężko będzie go przebić. 

Plakat filmu Konferencja (2023)

Gatunek: Horror, Slasher

Produkcja: Szwecja 

Reżyseria: Patrik Eklund

Obsada: Katia Winter, Adam Lundgren, Eva Melander, Bahar Pars, Maria Sid

Ocena: 7/10

Haken

Dzieci nocy / Les Lèvres rouges (1971)

Świeże małżeństwo wyrusza w podróż poślubną. W pewnym momencie z powodu kolizji na torach są zmuszeni do opuszczenia pociągu i przenocowania w lokalnym, pięknym hotelu położonym w nadmorskiej miejscowości. Z początku towarzyszy im wyłącznie konsjerż, jednak później do gości hotelowych dołączają tajemnicza Hrabina Elżiebieta Batory i jej sekretarka. Hrabina i jej wyjątkowość udzielają się nie tylko nowożeńcom, ale i wszystkim wokół.

Kadr z filmu Dzieci nocy (1971)

Elementem, który wyłania się na pierwszy plan jest atmosfera. Klimat, który jest niezwykle gęsty, owiany aurą tajemniczości, mroku i niepokoju. Kreacja Hrabiny fenomenalna, ale równie bardzo podobała mi się postać lokaja. Film już od pierwszej sekwencji budzi niepokój i zapowiada podróż przez całą gamę tych mniejszych i większych lęków. 

Szczególną uwagę przyciąga gigantycznych rozmiarów rezydencja, która epatuje przepychem i ogromnymi pomieszczeniami. Duże pomieszczenia zdają się tworzyć swoistą przestrzeń dla unoszących się w powietrzu uczuć niepokoju, strachu i konsternacji. Właściwie mam taką myśl, że najlepiej by było, gdyby Dzieci nocy skoncentrowały się wyłącznie na rezydencji i jej bliskich okolicach. 

Scena, w której Hrabina wraz z owładniętym przez nią Stefanem opisują z najdrobniejszymi szczegółami poczynania Krwawej Elżbiety Batory, postaci, która żywiła się krwią młodych dziewic, w celu utrzymania wiecznej młodości, jest dla mnie fantastyczna i w pełni pozwala poznać oraz poczuć charakter tego filmu. Coś genialnego.

Kadr z filmu Dzieci nocy (1971)

Znajdziemy tutaj również trochę erotyki z urodziwymi kobietami. I co warto zaznaczyć - erotyki dobrze wyważonej i zachowanej w dobrym smaku. Właściwie napięcie erotyczne wydaje się towarzyszyć naszym bohaterom i bohaterkom przez cały film. Wszystko to udziela się również widzowi, ale z odpowiednio zachowanymi proporcjami. 

Pozwoliłem sobie zajrzeć w dłuższą opinię jednego z moich filmowych przyjaciół i również nie jest dla mnie zrozumiały sens jednego z wątków. A mianowicie chodzi o wątek matki głównego bohatera. Ciężko jest mi odczytać zamysł twórcy, ale może ktoś inny będzie mieć na niego pomysł. Jest on obecny już od pierwszych sekund, ale później znika i pozostawia widza z niczym.

To naprawdę wyborne, poetyckie kino, choć jestem świadom, że może nie trafić do sporej części widowni. 

Plakat z filmu Dzieci nocy (1971)

Produkcja: Belgia, RFN, Francja, USA, Kanada

Gatunek: Horror

Reżyseria: Harry Kumel

Obsada: Andrea Rau, John Karien, Danielle Ouimet, Delphine Seyrig

Ocena: 7+/10

Haken

Cel zrealizowany - bariera 43 minut pękła ze sporym zapasem

Bieg w Starogardzie Gdańskim zaliczony. Ostatnio pobiegłem na tym dystansie 45 minut i 12 sekund, (17 września, Bieg Westerplatte) a dzisiaj osiągnąłem czas 42 minut, 28 sekund i 41 setnych. Warunki do biegania były naprawdę dobre, chłodno, słonecznie i sucho. Jedynie porywisty wiatr rzucał kłody pod nogi. Pogoda niezła na długie dystanse, jednak konfrontacja z temperaturą i wiatrem przed biegiem i po biegu była trudna. Trasa przyjemna, subiektywnie i obiektywnie łatwa, bez większych nierówności i podbiegów. 

Czas: 00:42:28.41

Pozycja: 79/328

Link do tabeli wyników: https://elektronicznezapisy.pl/event/8748/results.html

Nie czułem się dzisiaj jakoś specjalnie w dyspozycji do szybkiego biegania, a mimo to poprawiłem swój ostatni czas o blisko 3 minuty. Deprymująca była kwestia dojazdu i powrotu, ale na szczęście w drodze powrotnej załapałem się na podwózkę. Wiedziałem, że spokojnie mogę zejść poniżej 45 minut, ale nie spodziewałem się złamania bariery 43 minut. Fajnie, że się udało.

Miałem wrzucać cotygodniowy kilometraż, ale pomyślałem, że bardziej komfortowo będę się czuł w formacie miesięcznym. Tak że czekajcie na podsumowanie moich 30 pierwszych dni z zegarkiem Suunto. 

Pora na kilka zdjęć. Najpierw fotki przed biegiem.

A teraz po:

Następnym krokiem jest maraton. Pojedynek z królewskim dystansem odbędzie się 29 października. Celem jest złamanie 3 godzin i 30 minut. Jednak biorę pod uwagę również bardziej ambitny plan, czyli 3 godziny i 15 minut. Trasa nie należy do tych łatwych, więc może szarżuję z wynikiem, ale kto wie, może będzie to mój dzień.

Zrzucik z zegarka.

Trochę mnie martwią dolegliwości bólowe achillesa, które po zakończeniu biegu odezwały się z podwójną mocą. Dzisiaj już tylko leżakowanie i spokojny spacer z Bubusiem. 

Haken

Wieczorny trening odpowiedzią na niedzielny udział w zawodach

Wygląda na to, że mój mięsień ma się już dużo lepiej i myślę, że będę mógł wystartować na dystansie 10 km w Starogardzie Gdańskim. Trasa jest atestowana, a zawodnicy i zawodniczki budzą podziw swoimi wynikami. Rok w rok na tej imprezie jest dość mocna ekipa, co potwierdza elita, która potrafi tam pobiec poniżej 35 minut (kobiety) i poniżej 31 czy nawet 30 minut (mężczyźni). W 28 edycji tego biegu Olesia i Dmytro Didovodiuk triumfowali z rewelacyjnymi czasami. Dmytro uplasował się na pierwszym miejscu open z czasem 29 minut i 55 sekund, a Olesia wygrała bieg z wynikiem 34 minut i 23 sekund zajmując tym samym pierwsze miejsce w kwalifikacji open wśród kobiet. 

To są wyniki najwybitniejszych sportowców, a teraz czas na moje oczekiwania względem tego biegu i trasy. Profil raczej płaski, 96% asfalt. Może nazbyt ambitny plan, ale chciałbym zejść poniżej 43 minut. Nie jestem zorientowany co do obecności pacemakerów. Fajnie by było, gdybym mógł się wypuścić za zającem, a właściwie przed zającem na 45 minut. Myślałem o początkowej gonitwie za zajączkiem na 40 minut, ale to raczej byłoby istne szaleństwo. Ahoj przygodo. 

Zrzuty z dzisiejszego treningu

To już ostatni trening przed zawodami. Jutro pozostają mi tylko regeneracyjne spacery.

Haken