• Grupa PINO
  • Prv.pl
  • Patrz.pl
  • Jpg.pl
  • Blogi.pl
  • Slajdzik.pl
  • Tujest.pl
  • Moblo.pl
  • Jak.pl
  • Logowanie
  • Rejestracja

Haken w świecie kina, sportu, literatury i przyrody

Jeśli podoba Ci się moja twórczość, to pod tym linkiem możesz postawić mi przysłowiową kawę: https://buycoffee.to/haken10 Mój kanał na YouTube: https://www.youtube.com/@Haken90

Kalendarz

pn wt sr cz pt so nd
26 27 28 29 30 31 01
02 03 04 05 06 07 08
09 10 11 12 13 14 15
16 17 18 19 20 21 22
23 24 25 26 27 28 29
30 31 01 02 03 04 05

Kategorie postów

  • bubu (14)
  • kinematografia (113)
  • literatura (14)
  • pozostałe (17)
  • sport (102)

Strony

  • Strona główna
  • Księga gości

Archiwum

  • Czerwiec 2025
  • Maj 2025
  • Kwiecień 2025
  • Marzec 2025
  • Luty 2025
  • Styczeń 2025
  • Grudzień 2024
  • Listopad 2024
  • Październik 2024
  • Wrzesień 2024
  • Sierpień 2024
  • Lipiec 2024
  • Czerwiec 2024
  • Maj 2024
  • Kwiecień 2024
  • Marzec 2024
  • Luty 2024
  • Styczeń 2024
  • Grudzień 2023
  • Listopad 2023
  • Październik 2023
  • Wrzesień 2023
  • Sierpień 2023
  • Lipiec 2023
  • Czerwiec 2023
  • Maj 2023
  • Kwiecień 2023
  • Marzec 2023
  • Luty 2023
  • Styczeń 2023
  • Grudzień 2022
  • Listopad 2022
  • Październik 2022
  • Wrzesień 2022
  • Sierpień 2022

Archiwum styczeń 2023, strona 1

< 1 2 3 4 5 >

Ania z Zielonego Wzgórza

Ania z Zielonego Wzgórza - Lucy Maud Montgomery - tom 1

 

Piegowata dziewczynka o tycjanowskich włosach przez całe swe dotychczasowe życie pomieszkuje w domach dziecka i rodzinach zastępczych. Przez omyłkę pani Spencer, opiekunki pracującej w przytułku, Ania Shirley zostaje wysłana do rodziny Cuthbertów. Z początku zmartwieni pomyłką, że zamiast chłopca przysłano im dziewczynkę, chcą odesłać Anię, ale niezwykła natura Ani sprawia, iż Mateusz wraz z Marylą zakochują się w rudowłosej sierotce bez pamięci. Zielone Wzgórze dzięki Ani i jej wyjątkowemu usposobieniu nabiera nieznanych mu dotąd barw.

 

Lucy Maud Montgomery tworzy historię wielopokoleniową. Nadzwyczajny talent do koncypowania postaci sprawia, że tom pierwszy bez wyrzutu określić można mianem arcydzieła. Ania, nie Andzia, jest jedyna w swoim rodzaju. Wyobraźnia dziewczynki przekracza wszelkie granice, a fragmenty opisów baśniowych krain kreowanych przez wyobraźnię Ani są wybitne. Egzaltacja, tak często występująca u dziewczynki dodaje jej postaci niezwykłego uroku. Taką Anię pokochałem, taką Anię chciałbym poznać w rzeczywistości. Wielka wrażliwość i ogromne pokłady empatii Ani roztaczają swą aurę nad każdą ze stron książki. Naturalnym jest, że to właśnie Ania bryluje na pierwszym planie, ale reszta bohaterów również jest świetnie nakreślona i pozwala cieszyć się powieścią bez liku. Szczególną sympatią darzę Marylę, Mateusza i poczciwą panią Linde. 

 

Książka w moim odbiorze nie ma słabszych momentów. Każdy rozdział intryguje, wzrusza, pozwala poobcować z pięknem tego świata, którego wielu z nas na co dzień nie dostrzega. To jedna z ważniejszych pozycji literatury młodzieżowej i gorąco zachęcam do zapoznania się z tą książką. Dzięki wartościom płynącym z wnętrza Ani Shirley i przyjęciu ich za własne; gatunek ludzki mógłby znacząco zbliżyć się ideału.

 

Pochylę się nad każdym tomem z tego kultowego cyklu. Druga część zwie się Ania z Avonlea i to o niej wypowiem swe zdanie w najbliższym czasie.

 

Okładka książki Ania z Zielonego Wzgórza wydawnictwa Nasza Księgarnia

 

Książka odpowiednia dla dzieci i dorosłych.

 

Moja ocena: 10/10

 

Haken

 

 

 

25 stycznia 2023   Dodaj komentarz
Ania Shirley   kultowa książka   literatura młodzieżowa   Maryla   Linde   ocena książki   Ania z Zielonego Wzgórza   Lucy Maud Montgomery   literatura   natura   wyobraźnia   mateusz   książka   opinia   refleksje   z miłości do literatury  

Gabinet doktora Caligari (1920)

Gabinet doktora Caligari / Das Cabinet des Dr. Caligari (1920)

 

26 lutego film będzie obchodził swoje 103 urodziny! Chwała Robertowi Wieneowi za Gabinet doktora Caligari, produkcję, która bez wątpienia jest prekursorem kina artystycznego i niemieckiego ekspresjonizmu. O czym opowiada film? Niemcy, niewielka mieścina i tajemnicze morderstwa. Przyjaciel jednego z nieszczęśników podejrzewa, że za sprawą morderstw stoi wałęsający się hipnotyzer (Werner Krauss). Za scenografią stoi trzech malarzy specjalizujących się w nurcie ekspresjonizmu: Walter Reimann, Herman Warm i Walter Rohrig.

 

Fabuła filmu intryguje po dziś dzień, a i z pewnością była inspiracją dla przyszłych twórców. Film nie jest jednoznaczny, co dodaje mu uroku. Artystyczny anturaż i bogata ekspresja aktorów tworzą fantastyczny klimat. Muzyka chwyta za gardziel i momentami nie chce puścić.

 

Plakat z filmu Gabinet doktora Caligari (1920)

 

Gatunek: horror, kino nieme

 

Produkcja: Niemcy

 

W filmie występują takie komponenty jak: przemoc

 

Film jest w moim przekonaniu odpowiedni dla młodzieży i dorosłych.

 

Moja ocena: 9/10

 

Haken

23 stycznia 2023   Dodaj komentarz
Gabinet doktora Caligari   kino nieme   arthouse   kino artystyczne   ekspresjonizm   lata 20   XX wiek   Robert Wiene   niemcy   horror   groza   niepokój   refleksje   opinia   z miłości do kina   kinematografia   klasyka  

Lolita - Vladimir Nabokov

Lolita - Vladimir Nabokov

 

SPOILERY!

 

Lolito, światłości mojego życia, ogniu moich lędźwi. Grzechu mój, moja duszo. Lo-li-to: koniuszek języka robi trzy kroki po podniebieniu, przy trzecim stuka w zęby. Lo. Li. To. Na imię miała Lo, po prostu Lo, z samego rana, i metr czterdzieści siedem w jednej skarpetce. W spodniach była Lolą. W szkole – Dolly. W rubrykach – Dolores. Lecz w moich ramionach zawsze była Lolitą.

 

Takimi słowami rozpoczyna się fascynująca powieść Vladimira Nabokova. Lolita jest najpopularniejszą i zarazem najbardziej kontrowersyjną powieścią Nabokova. Każda stronica tej lektury udowadnia niezwykły warsztat pisarski Vladimira. Po przeczytaniu powieści i bliższemu zapoznaniu się z tą personą przychodzi mi na myśl jedno stwierdzenie. Erudyta i wirtuoz pióra. O czym opowiada książka? Poznajemy głównego bohatera i jednocześnie narratora powieści, Humberta Humberta, jest to pseudonim, bowiem nie dane jest czytelnikowi poznanie jego prawdziwego nazwiska. Mężczyzna opowiada nam o swoim dzieciństwie i zalążkach zaburzeń preferencji seksualnych. Ich przyczyny dopatruje się w swojej pierwszej miłości, która została mu zabrana przez tyfus. Humbert Humbert doświadcza obsesji po wyjeździe do Stanów Zjednoczonych i poznaniu Dolores, czyli tytułowej Lolity. Lolita to druga, zaraz przy Humbercie najważniejsza postać powieści Nabokova. Mężczyzna poznaje 12-letnią Lolitę w 1947 roku. Humbert w chwili poznania Dolores ma 37 lat.

 

Humbert Humbert jest człowiekiem inteligentnym, znacząco wykształconym i mającym preferencje seksualne ulokowane w dorastających dziewczynkach. Poza tym przedstawia nam się jako wyrachowany manipulant, który w sposób niezwykle swobodny rozgrywa otoczeniem i realizuje swoje nieczyste fantazje. Lolitę poznajemy jako dwunastoletnią dziewczynę, która pierwsze doświadczenia seksualne ma już za sobą. Humbert Humbert z premedytacją uwodzi Lolitę i manipuluje nią, bazując przy tym na dziecięcej naiwności swojej ofiary.

 

Ofiarą w moim odczuciu jest również główny bohater. Ofiarą swojej ułomnej seksualności, ofiarą obsesji, aż w końcu rzekłbym, może trochę bezczelnie, ofiarą własnego penisa. Książka z pewnością zalicza się do literatury pięknej, język w niej zawarty jest językiem wzniosłym, kwiecistym. Nabokov w taki sposób opisuje tę historię, że czytelnik momentami nie dostrzega faktów i z zapartym tchem traktuje lekturę jako barwny romans. Niezwykłych sztuczek dopuścił się autor tej książki, i choćby dla poznania ich natury warto sięgnąć po tę pozycję.

 

Zasadniczym mankamentem Lolity jest przerost formy nad treścią.

 

Czy książka wzbudza kontrowersje? Tak, ale literatura i kino są obszarami, gdzie w moim przekonaniu jest miejsce na przełamywanie tematów tabu.

 

Portret głównego bohatera jest budowany z niebywałą wręcz pieczołowitością, i to wydaje mi się jedną z największych zalet Lolity.

 

Okładka książki Lolita Vladimira Nabokova

 

Gatunek: literatura piękna

 

W książce występują takie komponenty jak: przemoc, przemoc seksualna względem małoletnich

 

Książkę rekomenduję osobom dojrzałym mentalnie.

 

Haken

23 stycznia 2023   Dodaj komentarz
kontrowersja   z miłości do literatury   Lolita   Vladimir Nabokov   dolores   literatura piękna   powieść   sztuka   kultura   książka   opinia   refleksje  

Lawrence z Arabii

Lawrence z Arabii / Lawrence of Arabia (1962)

 

Za dziełem nagrodzonym 7 Oscarami stoi David Lean. Akcja rozgrywa się w 1916 roku. Głównym bohaterem jest tytułowy Lawrence, (Peter O'Toole) który służy ojczyźnie jako oficer i zostaje posłany na Bliski Wschód. Mężczyzna asymiluje się w nowym środowisku zdumiewająco szybko i postanawia poprowadzić Arabów do walki przeciwko Turkom. Piękne, długie kadry pozwalają nacieszyć oko i precyzyjnie obejrzeć zjawiskowe, pustynne krajobrazy. Muzyka przyjemna, charakterystyczna dla przygodowych produkcji. W filmie jest też całkiem intrygujące spektrum ludzkiej psychiki. Obraz Davida opowiada nam również coś niecoś o etyce, a właściwie jej próżni w wojennym anturażu. Krytyczka Kaja Klimek o filmie Davida Leana napisała Mad Max na wielbłądach. I w istocie tak też jest, pani Klimek skradła kawałek mego serca tym lakonicznym zdaniem.

 

Plakat z filmu Lawrence z Arabii (1962)

 

Gatunek: przygodowy, dramat, wojenny

 

Produkcja: Wielka Brytania

 

W filmie występują takie komponenty jak: przemoc

 

Film moim zdaniem jest odpowiedni dla osób powyżej 13 roku życia.

 

Moja ocena: 8/10

 

Spadek energii

 

Aktualnie doświadczam obniżenia werwy i stosunkowo ciężko mi było zebrać się do tego wpisu, ale cieszę się, że dałem radę coś od siebie naskrobać. Napomknę jeszcze, że wersja kompletna filmu trwa 3 godziny i 47 minut, tak że warto być przygotowanym na ciut dłuższy seans. Owocnego nadchodzącego tygodnia!

 

Haken

 

 

 

 

22 stycznia 2023   Dodaj komentarz
Lawrence   David Lean   Bliski Wschód   spadek energii   obniżenie werwy   Kaja Klimek   film   kinematografia   z miłości do kina   kino   I wojna światowa   psychologia   etyka   moralność  

Lokator (1976) - majsterszyk kinematografii...

Lokator / Le locataire (1976)


Mamy tutaj do czynienia z thrillerem najwyższych lotów. Bez wątpienia jest to jedne z opus magnum Romana Polańskiego. Polski imigrant Trelkowski przyjeżdża do Paryża i wynajmuje mieszkanie w leciwej kamienicy. Od dozorczyni mężczyzna dowiaduje się, że poprzednia lokatorka próbowała popełnić samobójstwo skacząc przez okno i aktualnie walczy o życie w szpitalu. Wraz z rozwojem wydarzeń Trelkowski zaczyna podejrzewać, że sąsiedzi skonstruowali intrygę i podstępem zmusili poprzedniczkę do popełnienia samobójstwa, a teraz w tożsamy sposób chcą pozbyć się jego.


Frenetyzm wylewa się na widza z ekranu. Kapitalnie budowane napięcie, bezbłędne operowanie kamerą. Niepokój, groza i szaleństwo narastają z każdą minutą i konsekwetnie doprowadzają do apogeum obłędu. Seans chłonąłem każdym atomem swojego jestestwa, a akt trzeci opanował wszystkie me zmysły. Skrzypienie wiekowego parkietu, rytmiczne tykanie zegarka, krople wody uderzające o umywalkę, wszystko to tworzy thriller pierwszej wody. Bogu dzięki, że zesłał nam tak wybitną personę jaką jest Roman Polański. Jeden z krytyków nazwał klamrę głupią i przewidywalną, zgadzam się z tym jedynie w drugiej połowie, ale w żadnym wypadku nie odbiera to wartości tej znakomitej produkcji. Warto nadmienić, iż sam Polański wciela się w postać głównego bohatera i tym samym udowadnia, że jest osobistością wielu talentów.


Roman Polański to człowiek wybitny. Znamienity reżyser i aktor, ale i dżentelmen obyty z savoir-vivre, który o wiek kobiet nie pyta.

 

Plakat z filmu Lokator (1976)

 

Gatunek: thriller, psychologiczny

 

Produkcja: Francja

 

W filmie występują takie komponenty jak: samobójstwo

 

Film jest odpowiedni dla widzów powyżej 16 roku życia.

 

Moja ocena: 10/10

 

Haken

 

 

 

21 stycznia 2023   Dodaj komentarz
kultura   sztuka   kinematografia   z miłości do kina   kino   psychoza   obłęd   lokator   Isabelle Adjani   lata 70   delirium tremens   Roman Polański  
< 1 2 3 4 5 >
Haken901 | Blogi