Lolita - Vladimir Nabokov

Lolita - Vladimir Nabokov

SPOILERY!

Lolito, światłości mojego życia, ogniu moich lędźwi. Grzechu mój, moja duszo. Lo-li-to: koniuszek języka robi trzy kroki po podniebieniu, przy trzecim stuka w zęby. Lo. Li. To. Na imię miała Lo, po prostu Lo, z samego rana, i metr czterdzieści siedem w jednej skarpetce. W spodniach była Lolą. W szkole – Dolly. W rubrykach – Dolores. Lecz w moich ramionach zawsze była Lolitą.

Takimi słowami rozpoczyna się fascynująca powieść Vladimira Nabokova. Lolita jest najpopularniejszą i zarazem najbardziej kontrowersyjną powieścią Nabokova. Każda stronica tej lektury udowadnia niezwykły warsztat pisarski Vladimira. Po przeczytaniu powieści i bliższemu zapoznaniu się z tą personą przychodzi mi na myśl jedno stwierdzenie. Erudyta i wirtuoz pióra. O czym opowiada książka? Poznajemy głównego bohatera i jednocześnie narratora powieści, Humberta Humberta, jest to pseudonim, bowiem nie dane jest czytelnikowi poznanie jego prawdziwego nazwiska. Mężczyzna opowiada nam o swoim dzieciństwie i zalążkach zaburzeń preferencji seksualnych. Ich przyczyny dopatruje się w swojej pierwszej miłości, która została mu zabrana przez tyfus. Humbert Humbert doświadcza obsesji po wyjeździe do Stanów Zjednoczonych i poznaniu Dolores, czyli tytułowej Lolity. Lolita to druga, zaraz przy Humbercie najważniejsza postać powieści Nabokova. Mężczyzna poznaje 12-letnią Lolitę w 1947 roku. Humbert w chwili poznania Dolores ma 37 lat.

Humbert Humbert jest człowiekiem inteligentnym, znacząco wykształconym i mającym preferencje seksualne ulokowane w dorastających dziewczynkach. Poza tym przedstawia nam się jako wyrachowany manipulant, który w sposób niezwykle swobodny rozgrywa otoczeniem i realizuje swoje nieczyste fantazje. Lolitę poznajemy jako dwunastoletnią dziewczynę, która pierwsze doświadczenia seksualne ma już za sobą. Humbert Humbert z premedytacją uwodzi Lolitę i manipuluje nią, bazując przy tym na dziecięcej naiwności swojej ofiary.

Ofiarą w moim odczuciu jest również główny bohater. Ofiarą swojej ułomnej seksualności, ofiarą obsesji, aż w końcu rzekłbym, może trochę bezczelnie, ofiarą własnego penisa. Książka z pewnością zalicza się do literatury pięknej, język w niej zawarty jest językiem wzniosłym, kwiecistym. Nabokov w taki sposób opisuje tę historię, że czytelnik momentami nie dostrzega faktów i z zapartym tchem traktuje lekturę jako barwny romans. Niezwykłych sztuczek dopuścił się autor tej książki, i choćby dla poznania ich natury warto sięgnąć po tę pozycję.

Zasadniczym mankamentem Lolity jest przerost formy nad treścią.

Czy książka wzbudza kontrowersje? Tak, ale literatura i kino są obszarami, gdzie w moim przekonaniu jest miejsce na przełamywanie tematów tabu.

Portret głównego bohatera jest budowany z niebywałą wręcz pieczołowitością, i to wydaje mi się jedną z największych zalet Lolity.

Okładka książki Lolita Vladimira Nabokova

Gatunek: literatura piękna

W książce występują takie komponenty jak: przemoc, przemoc seksualna względem małoletnich

Książkę rekomenduję osobom dojrzałym mentalnie.

Haken