Kinematografia, strona 8

Pływaczki / The Swimmers (2022)

Sarah (Manal Issa) i Yusra (Nathalie Issa) są siostrami i utalentowanymi pływaczkami. Sarah w szczególności marzy o sportowej karierze i znalezieniu się w przyszłości na igrzyskach olimpijskich. W Syrii wybucha wojna i rzeczywistość staje się coraz bardziej dojmująca. Napływ informacji o kolejnych zgonach przyjaciół sprawia, że siostry wraz ze swoim kuzynem podejmują decyzję o ucieczce z owładniętej wojną Syrii. Ich uchodźcza podróż zakładająca stację końcową w Niemczech stawia przed nimi masę niebezpieczeństw.

Kadr z filmu Pływaczki (2022)

Kino wysokiej próby. Trafnie obrazuje trudności z jakimi muszą się mierzyć uchodźcy. Dobrze działa również jako film motywujący. O potędze determinacji, siostrzanej miłości, tęsknocie, ludzkiej zawiści i ogromnych pokładach wiary we własne umiejętności. Protagonistki wydały mi się bardzo wiarygodne. Ich autentyczność bardzo podnosi wartość przedstawionej historii. 

Bardzo dużo tutaj emocji. W sumie wszyscy uchodźcy są autentyczni. Przeszyci smutkiem, lękiem, niepewnością o każdy kolejny dzień. Mnóstwo pytań pojawiających się na apatycznych i zobojętniałych twarzach ludzi starających się o spokojny i bezpieczny byt. Czy można zaufać temu przemytnikowi? A jak weźmie pieniądze i nie zawiezie nas w obiecane miejsce? Co się wtedy z nami stanie? Czy na tych osobach mogę polegać? Czy mnie skrzywdzą? To prawdziwy horror. 

Kadr z filmu Pływaczki (2022)

Pływaczki zgrabnie łączy kilka gatunków. Trochę dramatu, sportu i spora część kina drogi. Wszystkie akty angażują i nie pozwalają ani na moment oderwać się od tej niesamowitej historii. Film bez wątpienia niesie ze sobą wartość merytoryczną i sumiennie zwraca uwagę na ten jakże bardzo obecny problem. Sekwencje tranzytu przez wzburzone morze pozwalają na wejście w proces immersji i fenomenalnie oddziałowują na zmysły widza. Można poczuć niepokój i strach, można wraz z bohaterami znaleźć się na rozgniewanej wodzie dryfując na wątpliwej jakości pontonie wypełnionym po brzegi przerażonymi ludźmi. Ta biografia zapada w pamięć.

Plakat filmu Pływaczki (2022)

Gatunek: Dramat, Sportowy, Biograficzny

Produkcja: USA, Wielka Brytania

Reżyseria: Sally El Hosaini

Obsada: Nathalie Issa, Manal Issa, Ahmed Malek

Film do obejrzenia na platformie Netflix.

Ocena: 9/10

Haken

Złodziejka książek / The Book Thief (2013)

Niemcy, rok 1938, 9-letnia Liesel Meminger (Sophie Nelisse) trafia pod opiekę do rodziny zastępczej, gdzie dzięki troskliwym opiekunom wykształca w sobie umiejętność czytania i pisania, a literatura staje się dla niej największą pasją. 

Kadr z filmu Złodziejka książek (2013)

Scenografia, zdjęcia, montaż, muzyka, gra aktorska i sama historia do mnie przemawiają. Moje emocje lubią to kino. Film opowiada o wojennych realiach z perspektywy poczciwych Niemców, będących ideologicznie daleko od konceptu III rzeszy. Czuły film o czułych ludziach. Możemy tutaj poobcować z ciepłem przyjaźni, miłością, troską o drugiego człowieka i samą śmiercią, której to przyszło być narratorem opowieści.

Kadr z filmu Złodziejka książek (2013)

Najbardziej ujęła mnie scena, w której protagonistka przekracza próg do pomieszczenia wypełnionego po brzegi słowem pisanym. Ta krótka sekwencja sprawiła, że ekscytacja wymieszana z niedowierzaniem udzieliła się i u mnie. Absolutny top tego filmu. Spotkałem się z obserwacją jednej z użytkowniczek popularnego portalu o filmach, że w tej produkcji nawet język niemiecki ma piękne brzmienie. Myślę, że to trafne spostrzeżenie. 

Film ma żwawsze tempo niż podejrzewałem. Niewiele dłużyzn, sporo wzruszeń i odzyskiwania wiary w ludzkość.

Jeszcze chcę nadmienić, iż Złodziejka książek jest ekranizacją książki o tym samym tytule. Autorem tej historii jest Markus Zusak, australijsko-niemiecki pisarz. Zarówno książka jak i film mają swoje lepsze i słabsze obszary. Miło ze strony twórców filmu, że ichniejszy Hans Hubermann jest zdrowszy i nie pali cygar.

Plakat filmu Złodziejka książek (2013)

Gatunek: Dramat, Wojenny

Produkcja: USA, Niemcy

Reżyseria: Brian Percival

Obsada: Sophie Nelisse, Geoffrey Rush, Emily Watson, Nico Liersch, Ben Schnetzer

Ocena: 8/10

Film do obejrzenia na platformie Disney+.

Haken

Mucha / The Fly (1986)

Ekscentryczny uczony Seth Brundle (Jeff Goldblum) pracuje nad możliwością teleportacji żywego organizmu. W efekcie niedbale przeprowadzonego eksperymentu dochodzi do fuzji na poziomie molekularno-genetycznym z muchą. Naukowiec stopniowo przechodzi przemianę w człowieka-muchę. 

Kadr z filmu Mucha (1986)

Fenomenalne kino. Mucha jest na tyle dobrze zrealizowanym filmem, że trudno dostrzec te blisko 37 lat karku. Przejście do drugiego aktu zaczyna się dopiero w okolicach 40 minuty i byłem pełen obaw, że proces przemiany nie zostanie należycie ukazany. Myliłem się. Metamorfoza jest pokazana w sposób etapowy i bez pośpiechu. Ponadto jest zachwycająca i widowiskowa. 

Niewątpliwie jest to jeden z najlepszych występów Goldbluma w jego karierze. Stworzył nieopisanie wiarygodną kreację. W roli jego kochanki i wspólniczki możemy podziwiać piękną i uzdolnioną Geene Davis. 

Kadr z filmu Mucha (1986)

Produkcja angażuje od pierwszych sekwencji, trzyma w napięciu i sprawia, że odczuwamy niepokój przed końcową sceną i następującymi po niej napisami. Samo zakończenie wprawiło mnie w melancholijny nastrój, a nawet trochę wzruszyło.

Kadr z filmu Mucha (1986)

Sam film swoją atmosferą i postępującą przemianą Setha potrafił wzbudzić we mnie niepokój. Co więcej - potrafił przestraszyć. Sama transformacja bywa niesmaczna, groteskowa i jednocześnie wspaniała. Zdecydowanie warto sięgnąć po ten film, bo w swoim nurcie faktycznie robi kapitalną robotę. Gigantyczna produkcja, która do dzisiaj trzyma najwyższy poziom. Gorąco zachęcam do zapoznania się z tym wysmakowanym tytułem.

Plakat filmu Mucha (1986)

Gatunek: Horror, Sci-Fi

Produkcja: USA, Kanada, Wielka Brytania

Reżyseria: David Cronenberg

Obsada: Jeff Goldblum, Geena Davis, John Getz

Film do obejrzenia na platformie Disney+

Ocena: 9+/10

Haken

Czarownica / Maleficent (2014)

Maleficent (Angelina Jolie) wskutek przykrych doświadczeń przechodzi metamorfozę. Podszyta gniewiem i chęcią zemsty rzuca klątwę na Aurorę, (Elle Fenning) nowonarodzoną córkę Króla Stefana (Sharlto Copley).

Kadr z filmu Czarownica (2014)

Film od strony wizualnej prezentuje się doskonale. Alternatywna wersja powszechnie znanej bajki niemalże w pełni trafia w moje serce kinomaniaka. Czarownica opowiada o tym, że doświadczenia kształtują nasze późniejsze przekonania i postępowanie. Produkcja zwraca również uwagę na nieprzezorne decyzje podejmowane w gniewie i nienawiści. Czasem warto pobyć ze swoimi emocjami i dać sobie czas na bardziej racjonalne i końcowo mniej destrukcyjne dla wszystkich działania. 

Kadr z filmu Czarownica (2014)

Film działał na mnie hipnotyzująco, trudno mi było oderwać wzrok od ekranu i chwilami rozpływałem się w tym pełnym magii i mitycznych stworzeń świecie. Fabularnie bardzo mi się podobał. Znalazło się też miejsce na mrok i tym samym trochę grozy. Trzyma równe tempo, nie nuży, ale zostawia z delikatnym poczuciem niedosytu. Około pół godziny więcej mogłoby sporo dodać Czarownicy. Najlepiej rozpisaną postacią była tytułowa Maleficent. Postacie drugoplanowe przedstawione nieco powierzchownie - i właśnie w tym aspekcie większy metraż pozwoliłby na obszerniejsze poznanie pozostałych bohaterów. 

Plakat filmu Czarownica (2014)

Gatunek: Fantasy, Familijny, Dramat

Produkcja: USA

Reżyseria: Robert Stromberg

Obsada: Angelina Jolie, Elle Fanning, Sharlto Copley

Film dostępny na platformie Disney+

Ocena: 9/10

Haken

Nimona (2023)

Pełna odwagi Gloreth poskromiła potwora i uratowała ludzkość przed zagładą. Od tamtej pory ludzie wybudowali wielki mur i szli zgodnie z narracją, że za murem czyhają krwiożercze bestie, które należy odizolować, a w razie konieczności zabić. 1000 lat później poczciwy rycerz Ballister podczas pasowania zostaje wrobiony w straszliwą zbrodnię i tym samym skazany przez społeczeństwo na permanentną stygmatyzację i wykluczenie ze struktur królestwa. Będąc wrogiem społecznym numer jeden poznaje tytułowę Nimonę, nastolatkę mogącą przybrać dowolny kształt i formę. W jednej chwili z ognistowłosej dziewczyny może stać się nosorożcem, gorylem, wielorybem, małym chłopcem i czym tylko dusza zapragnie. 

Kadr z filmu Nimona (2023)

Początkowo Ballister podchodzi sceptycznie do nowej znajomości, lecz z czasem zaczyna w Nimonie widzieć istotę o dużym ładunku wrażliwości i empatii do drugiego człowieka. Nimona od wieków boryka się z samotnością i odrzuceniem przez społeczeństwo. Ballister stając się persona non grata w całym królestwie zmienia swoją optykę i zauważa, że znalazł się w tym samym położeniu co Nimona. Odtrącony i znienawidzony przez wszystkich. 

Kadr z filmu Nimona (2023)

Startowo szorstka znajomość stopniowo ewoluuje w przyjaźń, dzięki której wraca perspektywa na odzyskanie przez Ballistara dobrego imienia, a dla Nimony jest to najcudowniejszy czas od stuleci...

Spokojny Ballistar i nieopisanie energiczna Nimona tworzą zgrany duet i dzięki różnicom osobowościowym osiągają równowagę.

Genialne kino animowane w każdym calu. Historia i metafora za nią stojąca w całości do mnie trafiają. Jedyna wadą wydał mi się zbyt krótki metraż. Chciałem więcej i po szybkim zakończeniu poczułem złość i żal, że to już koniec.

Kadr z filmu Nimona (2023)

Nimona jest odpowiednią produkcją dla całej rodziny, niosącą ze sobą dużą wartość edukacyjną. Mam nadzieję, że ten film zagości w wielu polskich szkołach i stanie się obrazem gorących dyskusji oraz refleksji młodych osób. Być może właśnie obejrzałem największe kino tego roku, a może nawet życia? 

 Plakat filmu Nimona (2023)

Gatunek: Animacja, dramat, przygodowy

Produkcja: USA, Wielka Brytania

Reżyseria: Nick Bruno, Troy Quane 

Obsada: Chloë Grace Moretz, Riz Ahmed, Eugene Lee Yang

Ocena: 10/10

Haken