Kinematografia, strona 20

Człowiek słoń (1980)

Film biograficzny wyreżyserowany przez Davida Lyncha. W roli Johna Merricka zobaczymy Johna Hurta, a w rolę Dr Fredericka Trevesa wciela się Anthony Hopkins. Aktorsko bezbłędny. Lynch postawił na opowiedzenie tej przejmującej historii w czarnobiałej oprawie, co, w moim odczuciu, było posunięciem właściwym.

Człowiek słoń zabiera nas na lekcję tolerancji. Lekcję bardzo potrzebną nie tylko w XIX-wiecznej, wiktoriańskiej Anglii, ale i dzisiaj. Produkcja Lyncha angażuje, czułem się obecny w tej opowieści i konsekwentnie śledziłem kolejne sekwencje. Smutny obraz. Obraz człowieka borykającego się z ogromną deformacją niemalże całego ciała. Człowieka, który określany był jako wybryk natury i potwór. Pierwsza konfrontacja z Merrickiem jest trudna dla obu stron. Ludzie reagują krzykiem, paniką, ucieczką. Na ich twarzach maluje się wstręt. Merrick jednak trafia na właściwego człowieka i dzięki temu doznaje wielu przyjemnych chwil w swoim krótkim życiu. Poznaje również przyjaciół.

Sam Merrick w pewnym momencie stwierdza, że jego życie jest spełnione, gdyż wie, że jest kochany. Osiąga stan, na którego deficyt cierpi mnóstwo ludzi. Po dobiciu do napisów końcowych pomyślałem sobie, iż człowiek słoń od poczęcia aż po śmierć był skazany na bycie okazem. Najpierw w cyrku, a później i poza nim. Jedna z końcowych scen mająca miejsce w teatrze doskonale to pokazuje. Frederick zwraca się do Johna, aby wstał, ponieważ wszyscy chcą go zobaczyć. Ludzie wstają i klaszczą, niektórzy z większym animuszem, a inni nieśmiało i niezdecydowanie podnoszą się z wygodnych foteli.

Przerażające jest to, że John bał się samego siebie, bał się własnego odbicia w lustrze czy tafli wody. Nie chciał poznać swojego wyglądu, nie mógł zaakceptować swojej natury, co zresztą jest pośrednio wynikiem ludzi, którzy odrzucali go jako istotę ludzką, ponieważ nie potrafili i tym samym nie chcieli zrozumieć istoty problemu. Nie brakowało także osób, którzy widzieli w nim obiekt do zapełnienia sakiewki, kpin i wąpliwej moralnie rozrywki.

Ta postać zasłużyła na tak świetny film z ręki Davida Lyncha. Każda scena w moim odbiorze jest wartościowa i wykreowana fenomenalnie. Dziękuję za ten film, Davidzie.

Kadr z filmu Człowiek słoń (1980)

Gatunek: dramat, biograficzny

Produkcja: USA, Wielka Brytania

W filmie występuje: przemoc

Odpowiedni dla dzieci, młodzieży i dorosłych. Nie bójmy pokazywać się dzieciom różnych wymiarów ludzkiej natury.

Ocena: 10/10

Haken

Resident Evil 2: Apokalipsa (2004)

Zalążek cyklu zachwalałem, a druga część wprawiła mnie w poczucie zawodu. Efekty specjalne stoją na wyższym pułapie, ale co z tego, jeśli nie mogłem podpiąć się pod kontynuację tej historii. Dialogi odebrałem jako wyjątkowo durne, a nowe postacie zupełnie nieciekawe (jedynie najmłodsza z bohaterek mi zaimponowała i cicho kibicuję tej młodej damie). Nemezis wypadł super, a i końcowe sekwencje zadziałały tak, jak ma wpływać na człowieka film akcji. Sequel mocno średni, co nie oznacza, że zamierzam porzucić przygodę z Resident Evil, o nie nie; wkrótce przysiądę do części trzeciej i nie omieszkam napisać kilka słów na jej temat. W każdym razie nie ma tragedii, ale widoczny jest znany sequelom schemat stopniowego pikowania w dół.

Gatunek: akcja, horror

Produkcja: USA, Niemcy, Francja, Wielka Brytania, Kanada

W filmie występują: przemoc i wulgaryzmy

Ocena: 5/10

Haken

M3GAN (2022)

Gemma (Allison Williams) jest ambitną pracowniczką w firmie produkującej zabawki. Dzięki pracowitości i ogromnemu zaangażowaniu w swój projekt tworzy lalkę, która ma za zadanie imitować człowieka. Android jest na tyle rozwinięty, że z łatwością internalizuje bodźce z zewnątrz i staje się jednostką w pełni autonomiczną.

Mega dobrze się bawiłem podczas filmu. Trzymam kciuki za sequel. Jedyne czego mi brakowało, to dodatkowych kilkudzieszięciu minut tej historii, ale liczę na kontynuację i dalszą frajdę.

O tym, że wielu rodziców i opiekunów nie jest gotowych do wychowywania swoich pociech; na tyle bardzo, że musi to za nich robić świat wirtualny. Albo M3GAN.

Gatunek: horror, sci-fi

Produkcja: USA

W filmie występują: przemoc, wulgarny język

Film odpowiedni dla widzów od 16 roku życia.

Ocena: 9/10

Haken

Nakarmić kruki (1976)

Carlos Saura przenosi mnie do świata melancholii i cierpienia.

Dzieciństwo wielu z nas kojarzy się ze swego rodzaju idyllą, ale niestety los bywa bezduszny. Główną bohaterką filmu Carlosa jest Ana (Geraldine Chaplin), dziewczynka która w krótkim czasie traci oboje rodziców. Traumatyczne doświadczenia powodują, że Ana odseparowuje się od rzeczywistego świata i ucieka w świat wyobrażeń. Matka dla Any była ideałem, ucieleśnieniem najwyższego dobra i najwyższych wartości. Śmierć najbliższych zostawia trwałą bliznę na subtelnej psychice dziecka.

Narratorką opowieści jest dorosła już Ana, która ze swojej perspektywy opowiada nam o wydarzeniach z dzieciństwa. Dzieciństwa, które wspomina jako pasmo nieszczęść i chronicznego smutku.

Film o tym, że dzieci widzą więcej niźli niektórzy dorośli sądzą. O cierpieniu, chęci życia, pragnieniu rychłej śmierci, afirmacji życia, ogromnej stracie i o tym, że mimo wielkich chęci niemożliwym jest zapewnienie tego, co zapewniała ukochana rodzicielka. Dzieło Saura jest bogate w metafory i symbole. Sztuka właściwa do wielowymiarowych dyskusji w większym i mniejszym gronie.

Gatunek: dramat

Produkcja: Hiszpania

Film odpowiedni dla młodzieży i dorosłych.

Ocena: 9/10

Haken

Tamte dni, tamte noce (2017)

Nie dałem się pochłonąć tej historii, emocjonalnie oddziaływała na mnie bardzo płytko, chwilami wręcz jałowo. Żadna z postaci nie wydała mi się interesująca. Jest to jeden z tych filmów, który otrzymał mnóstwo nagród oraz pochlebnych opinii i nie wywarł na mnie większego wrażenia. Być może rzeczywistość jest taka, że nudy w książce, nudy w filmie. No niestety, nie mogłem się podłączyć pod tę opowieść. Opowiada o pierwszej miłości, zauroczeniu, ale w sposób, który kompletnie do mnie nie przemawia.

Największym atutem spektaklu Luca Guadagnino są rzeźby.

Plakat z filmu Tamte dni, tamte noce (2017)

Gatunek: melodramat

Produkcja: Włochy

Film odpowiedni dla młodzieży.

Ocena: 3/10

Haken