Nakarmić kruki (1976)

Nakarmić kruki (1976)

Carlos Saura przenosi mnie do świata melancholii i cierpienia.

Dzieciństwo wielu z nas kojarzy się ze swego rodzaju idyllą, ale niestety los bywa bezduszny. Główną bohaterką filmu Carlosa jest Ana (Geraldine Chaplin), dziewczynka która w krótkim czasie traci oboje rodziców. Traumatyczne doświadczenia powodują, że Ana odseparowuje się od rzeczywistego świata i ucieka w świat wyobrażeń. Matka dla Any była ideałem, ucieleśnieniem najwyższego dobra i najwyższych wartości. Śmierć najbliższych zostawia trwałą bliznę na subtelnej psychice dziecka.

Narratorką opowieści jest dorosła już Ana, która ze swojej perspektywy opowiada nam o wydarzeniach z dzieciństwa. Dzieciństwa, które wspomina jako pasmo nieszczęść i chronicznego smutku.

Film o tym, że dzieci widzą więcej niźli niektórzy dorośli sądzą. O cierpieniu, chęci życia, pragnieniu rychłej śmierci, afirmacji życia, ogromnej stracie i o tym, że mimo wielkich chęci niemożliwym jest zapewnienie tego, co zapewniała ukochana rodzicielka. Dzieło Saura jest bogate w metafory i symbole. Sztuka właściwa do wielowymiarowych dyskusji w większym i mniejszym gronie.

Gatunek: dramat

Produkcja: Hiszpania

Film odpowiedni dla młodzieży i dorosłych.

Ocena: 9/10

Haken