Śmierć i dziewczyna (1994)

Śmierć i dziewczyna (1994)

Roman Polański przekłada sztukę Ariela Dorfmana na ekran, dzięki czemu tworzy psychologiczny thriller, który na długo zapada w pamięć i skłania całym swoim majestatem do wielu refleksji. Film kameralny, zamykający zespół aktorski w tercecie. Paulina Escobar (Sigourney Weaver), Gerardo Escobar (Stuart Wilton) i Dr Roberto Miranda (Ben Kingsley). Weaver jest tutaj bez wątpienia skarbem. Jej ekspersja, gestykulacja, mimika twarzy - coś niezwykłego. Zaliczam jej występ do grona najlepszych w historii kina.

Ameryka Południowa, chata na odludziu i nieznajomy pojawiający się w towarzystwie męża Pauliny, Gerarda. Paulina po głosie rozpoznaje w nim swojego kata sprzed lat. Rape & Revenge w wydaniu Polańskiego jest zdecydowanie bardziej obszerny i nie kieruje się utartymi schematami. Uczucia względem bohaterów wydają się przeistaczać bez końca. Polański serwuje nam spektakl pełen manipulacji. Muzyka świetnie się z tym synchronizuje. Film zasługuje na pełną koncentrację, a ja mu tego nie mogłem oferować. Oglądałem go nieco rozproszony i być może przy drugim podejściu będę mógł wyciągnąć z niego jeszcze więcej. Dzieło Polańskiego mówi nam o tym, że z pozoru zwyczajni, wrażliwi na sztukę i kulturę ludzie mogą kryć w sobie mroczną przeszłość i naturę. Mam wrażenie, że opowiada nam też o tym, iż najgorsza prawda jest bardziej wartościowa od kłamstwa. O łasce. O nieprzepracowanej traumie. O przełości, która w sposób chroniczny kształtuje teraźniejszość. Roman tworzy filmy pierwszej, krystalicznej wody. Rzemiosło i talent. Chapeau bas, panie Polański.

Gatunek: dramat, thriller, psychologiczny

Produkcja: Francja, Wielka Brytania

W filmie występują: przemoc, wulgarny język, nawiązania do przemocy seksualnej

Film odpowiedni dla widzów od 16 roku życia.

Ocena: 9/10

Haken