Prawda / La vérité (1960)

Prawda / La vérité (1960)

Dominique Marceau staje przed sądem jako oskarżona o zabójstwo swojego kochanka Gilberta Telliera.

Kadr z filmu Prawda (1960)

Siostry Dominique i Annie opuszczają dom rodzinny, ale ich skrajnie różne temperamenty stanowią źródło licznych konfliktów. Dominique nie potrafiąc dłużej znieść niekończących się kłótni postanawia wyprowadzić się od siostry i rozpocząć samodzielne, pełne zawirowań i namiętności życie. O względy młodej francuski ubiega się niejaki Gilbert Tellier, który próbuje różnych sztuczek, aby zaimponować dziewczynie. Z czasem jego starania przynoszą rezultat i dziewczyna zakochuje się w nim. Chłopak, początkowo mocno zaangażowany w relację, nagle staje się szorstki i agresywny. W końcu daje głównej bohaterce do zrozumienia, że nie chce mieć z nią nic wspólnego. Kobieta nie może pogodzić się z odtrąceniem i próbuje za wszelką cenę zatrzymać go przy sobie. 

Ława przysięgłych wraz z sędzią i widownią zdają się krzyczeć o tempora, o mores! słuchając frywolnego sposobu bycia oskarżonej. Dziewczyna odważnie opowiada o swoim budzącym kontrowersje życiu. 

Kadr z filmu Prawda (1960)

To opowieść o kilku twarzach, ale dużo jest tutaj o chorobliwej miłości i jej konsekwencjach. Śledzimy przebieg rozprawy i dzięki retrospekcjom poznajemy przeszłość oskarżonej. Prawda znakomicie sprawdza się w roli dramatu sądowego, Z zaciekawieniem obserwujemy proces, zeznania świadków, pojedynek mecenasa z oskarżycielem i mowę końcową. Motywy postępowania Dominique nie są oczywiste. Dziewczyna sprawia wrażenie mocno niestabilnej i pogubionej. Z każdą sekwencją pogłębiało się moje współczucie względem niej, osiągając kumulację w gorzkim finale. Można określić Dominique jako utracjuszkę, która zacięcie broni się przed dorosłością i jedyne czego pragnie, to życie chwilą. Obraz młodego pokolenia Francji lat 60. Dzisiaj film nie cieszy się już zbyt dużą popularnością, ale w momencie premiery ludzie pędzili do kin, żeby zobaczyć Brigitte Bardot w roli morderczyni. Pod protekcją Clouzota aktorka stworzyła wyrazistą i skomplikowaną kreację. Można odczytywać tę produkcję pod kątem manifestu feministycznego, wszak główna bohaterka wymyka się wszelkim konwenansom. Zakończnie uderzające, akcentujące dramatyczny wydźwięk, choć całość jest utrzymana w dość lekkim tonie. Trochę mi zabrakło rozwinięcia relacji Dominique z jej siostrą. Annie również darzyła uczucie Gilberta i jej postać odgrywa znaczącą rolę w całej historii. Mimo wszystko warto poświęcić mu czas.

Plakat filmu Prawda (1960)

Gatunek: dramat sądowy, dramat obyczajowy

Produkcja: Francja

Reżyseria: Henri-Georges Clouzot

Scenariusz: Jérôme Géronimi, Michele Perrein

Obsada: Brigitte Bardot, Charles Vanel, Sami Frey, Paul Meurisse, Marie-José Nat

Ocena: 7+/10

Haken