Dogville (2003), Haken w świecie kina, sportu, literatury i przyrody

Dogville (2003)

Grace w trakcie ucieczki przed gangsterami trafia do położonego w Górach Skalistych miasteczka Dogville. Początkowo mieszkańcy są niechętni w stostunku do młodej kobiety, ale dzięki zaangażowaniu lokalnego kaznodziei Grace wkupuje się w łaski lokalnej społeczności i staje się jej częścią. Przyjazna atmosfera nie trwa jednak w nieskończoność i przeradza się w coraz to śmielsze nadużywanie władzy.

Kadr z filmu Dogville (2003)

Sięgając po tytuł z biblioteczki Larsa możemy spodziewać się bolesnej projekcji przy której widz doświadcza nokautu i kilku siarczystych kopniaków będąc już na deskach. Podobnie jest w świecie Dogville. Teatralna forma może sprawiać trudność w adaptacji, ale z drugiej strony pozbawiony ujmującej scenografii i wizualnego piękna obraz Larsa skupia się przede wszystkim na portretach psychologicznych. Przyglądamy się zmianom, które wskutek różnych czynników zachodzą u mieszkańców Dogville. Możliwość wykorzystania swojej pozycji i władzy w sposób całkowicie pozbawiony konsekwencji okazuje się potężnym afrodyzjakiem dla naszych bohaterów.

Kadr z filmu Dogville (2003)

Chciałbym dojść do konkluzji, że Lars się pomylił w interpretacji ludzi, ale niestety, kontrowersyjny i doświadczony reżyser, ale i człowiek, w sposób wiarygodny obrazuje ludzkie ułomności. Seans niekomfortowy, który swoje apogeum osiąga w momencie, gdy zaczynamy się zastanawiać nad tym, jak my byśmy postąpili znajdując się w takich okolicznościach. A może Dogville okaże się swego rodzaju lustrem? Filmy to na ogół zwierciadła, w których możemy zobaczyć siebie, pytanie tylko, w jakiej odsłonie.

Kadr z filmu Dogville (2003)

Świetne kino, które punktuje oryginalną formą i przeraża posępnymi refleksjami. Świetne, ale dalekie od kina przyjemnego, a może nawet wyzbyte ze wszystkiego, co znaczna część widzów kocha w kinie najbardziej. Ten pesymistyczny, niesmaczny wydźwięk i echo, które się za nim ciągnie skutecznie powstrzymuje mnie przed wyższą oceną. Jeden z najbardziej emocjonalnych i kontrowersyjnych tytułów XXI wieku. Nietuzinkowa forma i powolna narracja połączona z dużym metrażem mogą okazać się nie lada barierą dla co poniektórych widzów, ale warto się przełamać i przysiąść nad tą historią.